Terier niemiecki, zwany też jagdterierem, to rasa psów ukształtowana do polowań. Ich zadaniem było płoszenie zwierzyny i tropienie jej w norach. Ze względu na silny temperament terier niemiecki nie jest rasą polecaną każdemu, dlatego jej popularność w naszym kraju jest raczej niewielka. Jej miłośnicy cenią sobie jednak wszechstronność i skuteczność na polowaniu.
Podstawowe informacje
Rozmiar | wysokość w kłębie: od 33 do 40 cm; masa ciała: suki od 7,5 do 8,5 kg, psy od 9 do 10 kg |
Szata | sierść: prosty, gęsty; może być szorstki lub gładki; maść: czarna, ciemnobrązowa, szaro-czarna – wszystkie ze znaczeniami w kolorze złotorudym; możliwa jasna lub ciemna maska |
Długość życia | do 15 lat |
Charakter | wytrwały, temperamentny, odważny, posłuszny, sympatyczny |
Terier niemiecki – wygląd
W przypadku jagdteriera opis rasy zawarty w oficjalnym wzorcu FCI zakłada harmonijną, nieco kanciastą i muskularną budowę ciała. Kufa mocna, uszy osadzone wysoko, średniej wielkości i pół-opadające. Ogon jagdterier nosi niezbyt wysoko, maksymalnie poziomo.
Deutscher Jagdterrier to niewielki pies, którego wysokość w kłębie nie przekracza 40 centymetrów. Co ciekawe, samce i samice są zazwyczaj tej samej wysokości, przy czym suczki są nieco lżejsze. Ich waga nie przekracza ośmiu kilogramów, podczas gdy psy mogą ważyć nawet 10 kg.
Terier niemiecki – umaszczenie i rodzaje sierści
Obecnie niemiecki terier występuje w dwóch wariantach, dlatego w zależności od linii pojawia się terier niemiecki krótkowłosy lub szorstkowłosy. Rodzaj sierści jest więc zależny od wariantu rasy.
Niemiecki terier myśliwski gładkowłosy ma okrywę włosową, która jest zwarta i dobrze przylegająca do ciała. Psy szorstkowłose mogą natomiast pochwalić się gęstą, prostą i szorstką sierścią. Jagdterier występuje zazwyczaj w następujących umaszczeniach:
- czarnym;
- czekoladowym;
- szaro–czarnym.
W każdym wariancie występują podpalania, wyraźnie odgraniczone złotorude znaczenia. Ciemna sierść tych psów miała w założeniu nie rzucać się w oczy podczas polowania.
Jagdterier – charakter
Terrier niemiecki myśliwski jest typowym psem pracującym, który świetnie radzi sobie na polowaniach. Niestety, w roli psa do towarzystwa może czuć się źle i sprawiać problemy. To odważne, zwinne, i bardzo uparte psy. Są inteligentne i bystre.
Wzorzec FCI zakłada całkowity brak agresji i lękliwości, jednak mimo tego jadgteriery nie tolerują intruzów, a nawet słyną z trudnego zawierania kontaktów z innymi zwierzętami na neutralnym terenie. Lepiej sprawdzą się jako jedyne psy w domu. Nie poleca się także trzymania ich w jednym domu z kotami i małymi zwierzętami.
Myśliwski terier niemiecki jest bardzo inteligentny i szybko uczy się nowych sztuczek. Ze swoim przewodnikiem współpracuje chętnie, jednak jego charakter sprawia, że szkolenie powinno odbywać się pod okiem profesjonalisty.
To pies z bardzo silnym instynktem łowieckim, dla którego pogoń za kotem będzie czymś absolutnie naturalnym. Podczas szkolenia warto położyć nacisk na to, by pies był posłuszny, a ono samo powinno być połączone dużą dawką aktywności fizycznej.
Niemiecki terier myśliwski – zdrowie
W przypadku rasy terier niemiecki opinie weterynarzy i hodowców są jasne – psy te są długowieczne. Z powodzeniem dożywają nawet piętnastego roku życia i niemal do końca zachowują żywotność oraz energię.
Jest to rasa kształtowana do polowań i selekcjonowana wyraźnie pod kątem użytkowości. Dzięki temu wszystkie osobniki powinny być bardzo zdrowe i odporne na warunki atmosferyczne.
Niemiecki terier myśliwski to pies, który może polować niemal w każdych warunkach. Warto także pamiętać o tym, że jest niezwykle odporny na ból. Właśnie dlatego po polowaniu lub intensywnym spacerze należy dokładnie sprawdzić jego stan fizyczny, ponieważ szansa, że pies da znać o potencjalnej ranie, jest niewielka.
Terier niemiecki – pielęgnacja
Terier niemiecki szorstkowłosy wymaga nieco intensywniejszej pielęgnacji niż odmiana krótkowłosa. Mimo wszystko nie są to psy, które wymagają regularnych wizyt u groomera czy szczególnych kosmetyków pielęgnacyjnych.
Należy regularnie je wyczesywać w celu usuwania martwej sierści. Wskazana jest także regularna kontrola uszu i pazurów. Jak każdego psa, należy żywić go wysokiej jakości karmą.
Terier niemiecki – hodowla
W Polsce rasa ta obecna jest od wielu lat, jednak bardzo mało znana. Wynika to z faktu, że choć wszechstronna, to jest to rasa stricte użytkowa, która służy przede wszystkim myśliwym. Mimo wszystko nie powinieneś mieć problemu ze znalezieniem szczeniaka dla siebie.
Warto jednak pamiętać, aby wybierać psy wyłącznie z hodowli zarejestrowanych w Związku Kynologicznym w Polsce, ponieważ tylko w nich krzyżowane są psy z rodowodem FCI i uprawnieniami hodowlanymi.
Terier niemiecki – cena
Szczeniaki rasy terier niemiecki z metryką ZKwP FCI to obecnie wydatek od 2 000 do 3 000 złotych. Ceny mogą nieco się od siebie różnić, ponieważ każda hodowla ustala je indywidualnie.
Terier niemiecki – historia rasy
Chociaż rasa została ukształtowana w Niemczech i to ten kraj jest jej patronem, jagdterier w istocie pochodzi z Wielkiej Brytanii. Przodkiem teriera niemieckiego jest foksterier. Kynolodzy rozczarowani rozwojem tej rasy postanowili, poprzez domieszki krwi innych psów, stworzyć na jej podstawie zupełnie nową.
Foksteriery były wówczas hodowane głównie pod kątem wystaw, dlatego w hodowlach zwracano szczególną uwagę na ich odpowiedni wygląd. Pasja do polowania i instynkt myśliwski zeszły na dalszy plan. Jagdterier miał być odpowiedzią na wszystkie te problemy i idealnym psem użytkowym.
Terier niemiecki – dla kogo?
Jeżeli na co dzień nie parasz się polowaniem, powinieneś poważnie zastanowić się nad zakupem teriera niemieckiego. Psy te nie są bowiem polecane jako towarzysze rodziny. Jako rasa stricte użytkowa sprawdzają się głównie w pogoni za zwierzyną.
Jeżeli jednak jesteś zdeterminowany, a polowania raczej omijasz, powinieneś nastawić się na bardzo intensywne szkolenie. Najlepszym rozwiązaniem będzie znalezienie szkoleniowca, który zajmuje się na co dzień psami myśliwskimi.
Jagdterier ma bowiem silny charakter, jest niezależny i bardzo energiczny. Od przewodnika wymaga konsekwencji i doświadczenia. Nie dogaduje się z psami, należy także trzymać go z dala od kotów.
Pomimo niewielkich rozmiarów nie jest to pies do bloku. Jego naturalnym środowiskiem są okolice lasu. W mieście będzie nieszczęśliwy i sfrustrowany, co może rodzić zachowania kompulsywne, a nawet agresywne.
Terier niemiecki – ciekawostki
- Terier niemiecki to najmniejsza rasa, jaka kiedykolwiek miała znaleźć się na liście psów agresywnych. Kontrowersyjna decyzja zapadła w Rosji w 2006 roku, jednak ostatecznie odstąpiono od tej próby.
- Pierwszymi psami, z których rozpoczęto hodowlę, były dwa czarne foksteriery (których czystość rasy budzi obecnie kontrowersje wśród historyków kynologii).
- W 1926 roku w Niemczech powstał Deutsche Jagdterrier Club.
- FCI uznało rasę dopiero w 1968 roku.
Jagdterier to bardzo energiczny i żywiołowy pies, który został stworzony przede wszystkim pod kątem użytkowym. Jego przeznaczeniem jest polowanie na zwierzynę, tropienie jej, a nawet zabijanie. Dodatkowo rasa ta nie jest skora do zabawy z innymi czworonogami.
Wręcz przeciwnie, teriery niemieckie wyjątkowo nie przepadają za przedstawicielami swojego gatunku. Jest to pies dla bardzo doświadczonych opiekunów, jednak nie poleca się traktowania go jako psa towarzyszącego ani stróża, który byłby sfrustrowany swoją rolą.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 103 26.05.2015/EN, https://www.zkwp.pl/wzorce/103.pdf, rewizja tłumaczenia polskiego sierpień 2022 Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 19.03.2015.
Często chodzę na wycieczki do lasu, lubię zbierać grzyby i obserwować naturę. Jestem dosyć aktywny, więc chciałbym psa, który za mną nadąży i dotrzyma mi towarzystwa. Czy to będzie odpowiednia rasa?
Mam takiego psa, jest wspaniały. Na pewno byłabym ostrożna ze spuszczeniem psa ze smyczy podczas zbierania grzybów – może umknąć w pogoni za zwierzyną. O dotrzymanie kroku się nie martw. Pies jest niezniszczalny i prędzej człowiekowi braknie sił niż psu. 15 km szybkiego spaceru w gorach, gdy pies był na dlugiej lince 9chodził na boki, zbiegał, podbiegał) nie robi na nim wrażenia. Natomiast grzybobranie to jesień. Pies nie lubi bardzo moknąć, bo marznie – brak podsierstka. Także jesienia/wiosna i zimą warto o tym pamiętać. Pies wymaga dużo ruchu, nie stania pod blokiem i czekania aż szybko załatwi najpilniejsze potrzeby fizjologiczne, tylko węszenia, wybiegania na co dzien. Psa trzeba dokładnie oglądać po wycieczce do lasu – zwłaszcza jeśli pakuje się w krzaki, czy do stawu/jeziora, ponieważ jest „niewrażliwy” na ból i mając ranę nie okazuje tego. Wizyta u weta jest bardzo przyjazna, pies nie reaguje na zastrzyki np., nie boi się tego. Jestem pod wrażeniem inteligencji, nosa (łapanie tropów), pamięci (do miejsc i sytuacji), ponadprzeciętej zwinności i żywotności tego psiaka. Pies ma również silną szczękę jak na swoje gabaryty.
Naszego jaga mamy ze schroniska, czytając opis i charakterystyke jest dużo rzeczy, które sie zgadza ale także sporne. Mamy kota w domu, zaakceptował go po 4 dniach, uwielbia bawić się z innymi psami, fakt, że spuszczenie go ze smyczy jest bardzo dużym ryzykiem o ile nie ma dobrej zabawy i nie jest w lesie. Ogólnie stwierdzam, że jest to wspaniały pies nawet do mieszkania – pod warunkiem codziennego długiego spaceru. Najchętniej jezioro z kaczkami, które musi gonić 😉
Ja jako pośadacz teriera niemieckiego, którego z rodziną wzieliśmy ze schroniska, zgadzam się ze stwierdzeniem, że teriery te służą tylko do polowań. Roj (czyli nasz pies) ciągle ucieka na spacerach oraz uwielbia dominowac nadi innymi, pies ten uwielbia także gonić zwierzęta i zjadać padlinę. Ogółem pies ten nienadaje się dla osób, które nie mają czasu na długie spacery oraz dla osób, które nie chcą mieć ciąłego stresu związanego z nadpobudliwością i spontaniczną agresją do nieznajomych jagdterriera.