Szpic fiński

Szpic fiński to piękny, wesoły pies pochodzący z północy Europy. Tradycyjnie był w Finlandii używany do polowań na ptaki, szkodniki, zwierzynę wodną i tropienia łosi. Ewoluował w mroźnych warunkach, a dzięki temu jest bardzo odporny na wilgoć i niskie temperatury. Niestraszne mu również upały. Ma niezwykle czujny węch i słuch. Potrafi szybko reagować w każdej sytuacji i chętnie wykonuje polecenia właściciela. Poradzi sobie zarówno w mieście, jak i na wsi. Czytaj dalej, by poznać go jeszcze lepiej!

Podstawowe informacje

Szpic fiński – niezwykła rasa

Szpic fiński żyje zazwyczaj 12-14 lat. FCI klasyfikuje go do grupy 5., sekcji 2. – jest to pierwotny, nordycki pies myśliwski. Suki są standardowo nieco mniejsze od samców. Dorastają maksymalnie do 45 cm wysokości w kłębie, a masa to około 10 kg. Natomiast psy mogą mierzyć 50 cm i ważyć około 3 kg więcej.

Wzorzec rasy szpic fiński

Szpic fiński ma piękne, czerwone umaszczenie. Jego sierść zdaje się lśnić w słońcu i mienić złotymi lub nawet jaśniejszymi odcieniami. Włos jest półdługi i może być mniej lub bardziej uniesiony. Na szyi, barkach i grzbiecie jest bardziej sztywny niż na reszcie ciała. Podszerstek jest krótki, miękki i gęsty. 

Długość tułowia powinna wynosić mniej więcej tyle, ile jego wysokość w kłębie. Daje to wrażenie niemal kwadratowego kształtu psa. Pozostałe cechy jego wyglądu prezentują się następująco:

• czaszka – lekko jajowata, rozszerzająca się w kierunku uszu;
• górna oś czaszki i kufy powinny być prawie równoległe;
• płytka bruzda czołowa i słabo zarysowane łuki brwiowe;
• niezbyt wyraźny stop;
• nieduży nos w głębokim, czarnym kolorze, a jego grzbiet – prosty;
• kufa powinna być mocna, lecz wąska, równomiernie zwężająca się ku końcowi;
• wyraźnie zaznaczona żuchwa, mocna szczęka i symetryczne zęby, ułożone dość ciasno w zgryzie nożycowym;
• ciemne, napięte i cienkie wargi;
• średniej wielkości oczy w migdałowym kształcie – ciemne i lekko ukośne, o energicznym i czujnym wyrazie;
• uszy – wysoko osadzone, wyprostowane, małe, ruchome i spiczaste;
• muskularna szyja, raczej krótka;
• kłąb powinien być szczególnie dobrze zaznaczony u samców;
• krótki grzbiet, umięśniony tułów i dobrze rozwinięty, lekko opadający zad;
• głęboka, lecz niezbyt szeroka klatka piersiowa;
• podciągnięta dolna linia brzucha;
• ogon – wygięty do przodu, ciasno przylegający do grzbietu, powinien być ładnie zagięty;
• ruchome łopatki, proste i równoległe kończyny;
• przednie łapy nieco krótsze od tylnych, ze zwartymi i dobrze wysklepionymi palcami;
• czarne, elastyczne opuszki, obramowane gęstą sierścią;
• skóra jest raczej napięta i się nie marszczy;
• chód – lekki i niewymuszony, szybko się rozpędza do naturalnego galopu.

Szpic fiński całą budową ciała doskonale odzwierciedla swój żywiołowy charakter. Jego lisia mordka, zawinięty ogon i piękne, rude umaszczenie mogą do siebie przyciągać. Co prawda, nie jest to rasa popularna w Polsce. Mimo to warto się nią zainteresować. Czytaj dalej, aby poznać również jego usposobienie.

Szpic fiński – charakter

Szpic z Finlandii to pies pełen wigoru i odwagi. Jest stanowczy, uparty i samodzielny. Ma to swoje plusy, ale też minusy – psiak może wydawać się wręcz zuchwały. Szpic fiński jest raczej niechętny lub obojętny względem obcych, ale zwykle nie zachowuje się agresywnie. Zawsze pozostaje wierny swojemu panu. Gdy już przywiąże się do jednej rodziny, darzy ją miłością do samego końca. Jest też zaskakująco czuły i delikatny w stosunku do dzieci. Oczywiście, lepiej nie zostawiać go z nimi samego. Odpowiednio wychowany i pod okiem dorosłych powinien być wspaniałym kompanem do dziecięcych zabaw.

Dlaczego powinieneś szkolić szpica fińskiego?

Szpic fiński to świetny towarzysz, który będzie również bardzo użyteczny. Ma silny instynkt stróżowania, ale ze względu na swoje nieagresywne nastawienie może nie sprawdzić się dobrze jako obrońca. Powinien dość bezproblemowo dogadywać się z innymi zwierzętami. Jeśli przyzwyczaisz go do tego od wieku szczenięcego, nie będzie stanowił zagrożenia nawet dla kotów lub królików. Bez odpowiedniego szkolenia nie powinieneś go jednak do nich dopuszczać. Pamiętaj, że jest to z natury pies myśliwski. Mogą obudzić się u niego niepożądane instynkty.

Dla kogo szpic fiński to odpowiednia rasa?

Jeżeli chcesz trzymać go w mieście, musisz pamiętać o jednym – szpic fiński to dość szczekliwa rasa. Zawsze pozostaje czujny i reaguje, gdy zauważy nawet drobną nieprawidłowość w swoim otoczeniu, dlatego sąsiedzi w bloku mogą nie być z niego zadowoleni. Potrzebuje intensywnej stymulacji ruchowej i umysłowej. Zdecydowanie nie jest to pies dla ludzi ceniących sobie spokój i siedzący tryb życia. Szpic fiński to psiak sprytny, energiczny i entuzjastyczny. Będzie ci wdzięczny za częstą zabawę i długie, ciekawe spacery.

Szkolenie szpica fińskiego

Musisz pamiętać, że żaden pies nie lubi agresywnego podejścia ani niepewnego nastawienia. Ostre traktowanie i niesłuszne karcenie może prowadzić do lęku, niechęci i utraty szacunku do właściciela. Szpic fiński bardzo źle reaguje na krzyk. Jeśli chcesz go czegoś oduczyć, musisz poznać inne metody szkolenia. Wychowanie takiego psa może być nieco problematyczne dla początkujących właścicieli czworonogów. Warto wówczas zasięgnąć porady profesjonalnego behawiorysty.

Jak szkolić szpica fińskiego?

Najlepiej sprawdzi się tu pozytywne szkolenie. Pies powinien zawsze być nagradzany za pożądane zachowanie. Podczas tresury przydadzą się przekąski i smakołyki. Uważaj jednak, aby z nimi nie przesadzić. Nie powinny one stanowić więcej niż 10% całego dziennego jadłospisu psa. Szpic fiński to rasa, która potrzebuje sporej dyscypliny i konsekwentnego podejścia do wychowania.

Szpic fiński – pielęgnacja i zdrowie rasy

Głównym sposobem na utrzymanie psa w zdrowiu jest odpowiednia dieta. Prawidłowy jadłospis jest niezwykle istotny. Szpic fiński będzie bardzo aktywny w ciągu dnia, dlatego jego dieta powinna być do tego przystosowana. Może wystarczyć tu wysokiej jakości karma. Jednak jako typowy pies pierwotny szpic będzie bardziej zadowolony z posiłków z surowego mięsa. 

Pielęgnacja i kąpiel szpica fińskiego

Pielęgnacja takiego psa jest dość prosta i mało problematyczna. Szpic z Finlandii ma gęstą sierść, lecz jej linienie jest umiarkowane. Wystarczy sporadyczne (lecz w miarę regularne) szczotkowanie, aby zachować jej zdrowie i piękny wygląd. Szpic fiński to czysty pies, którego raczej nie trzeba kąpać. Nie jest też szczególnie podatny na żadne choroby genetyczne.

Historia rasy szpic fiński

Nie sposób ustalić dokładne pochodzenie tej rasy. Podobny typ psów zamieszkiwał wschodni Półwysep Skandynawski od setek lat. Można usłyszeć o nim w fińskiej epickiej pieśni ludowej. Szpic fiński został prawdopodobnie wyhodowany przez lapońskie plemiona, które wykorzystywały go do polowań na cietrzewie. 

Pierwszy dokument z dokładnym opisem pochodzi z końcówki XIX wieku. Spisał go fiński leśnik Hugo Richard Sandberg. Od 1892 roku zaczęto rejestrować lokalne szpice. W 1979 roku szpic ten został narodowym psem Finlandii. Szpic fiński jest też stosunkowo popularny w Szwecji i Anglii. 

Szpic fiński – cena z hodowli

W Polsce także możesz go znaleźć. Cena za szpica fińskiego z polskiego miotu wynosi 4,5 tys. zł. Psy te są jednak tutaj bardzo rzadko dostępne. Jeżeli chcesz kupić go szybko, prawdopodobnie będzie trzeba udać się do zagranicznej hodowli FCI. Cena może być różna, w zależności od pochodzenia i wyglądu czworonoga. Zwykle wynosi około 1000 euro. Do tego musisz oczywiście doliczyć miesięczny koszt utrzymania psa. Wynosi on średnio 120 zł.

Szpic fiński to nieduży, smukły i bardzo piękny pies. Ma wspaniałe, rudawe umaszczenie i mordkę przypominającą leśnego lisa. Jest to prawdziwy pies północy, któremu niestraszne są skrajne temperatury. Dobrze sprawdzi się w polskim klimacie, choć nadal nie jest u nas zbyt dobrze znany. Może zostać wyszkolony na pomoc dla myśliwego ale równie dobrze sprawdzi się jako towarzysz rodziny z dziećmi. Ważne jest odpowiednie wychowanie, socjalizacja i duża dawka ruchu. Jeśli mu to zapewnisz, zyskasz bardzo wiele. Pocieszny szpic fiński jest bowiem zawsze chętny do zabawy i do przytulania!

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 49 /09. 08.1999/, wersja angielska, https://www.zkwp.pl/wzorce/49.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 12.03.1999.