Spaniel tybetański to niewielki pies, który (jak nazwa sugeruje) pochodzi z Tybetu. Jedwabista sierść, lwia grzywa oraz niesamowita inteligencja sprawiły jednak, że pies tybetański podbił serca miłośników zwierząt na całym świecie. Jak dbać o spaniela tybetańskiego? W jaki sposób pielęgnować jego piękną sierść? Odpowiedzi na te pytania i wiele innych znajdziesz w poniższym tekście. Zachęcamy do lektury!
Spaniel tybetański – podstawowe informacje
| Rozmiar | wysokość w kłębie: ok. 25,4 cm masa ciała: od 4,1 do 6,8 kg |
| Szata | sierść: gładki, jedwabisty włos okrywowy tworzący gryzę i portki; gęsty, delikatny podszerstek maść: wszystkie kolory dopuszczalne |
| Długość życia | do 18 lat |
| Charakter | wesoły, czujny, lojalny, niezależny, nieufny wobec obcych |
Jak wygląda pies rasy spaniel tybetański?
Tybetański spaniel jest psem o stosunkowo niewielkich rozmiarach i harmonijnej sylwetce. Przedstawiciele tej rasy osiągają maksymalnie 25 cm wysokości, a masa ich ciała dochodzi do 7 kg. Tak niewielkie rozmiary sprawiają, że spaniele z Tybetu są chętnie wybierane przez osoby żyjące w mniejszych domach lub w blokach.
Spaniel tybetański – szczeniak
Mały spaniel tybetański to uroczy szczeniak, któremu trudno jest się oprzeć. Niewielka, puchata kuleczka przyciąga uwagę wielu osób. Co wyrasta z takiego szczenięcia?
Dorosły spaniel tybetański – wzorzec rasy
Gdy spaniel tybetański dorasta, zmienia się jego wygląd. Dojrzały pies tybetański to zwinny maluch, który wzbudza zachwyt swoją sierścią. Lwia grzywa już dawno stała się jego znakiem rozpoznawczym i ozdobą, której hodowcy poświęcają tak wiele uwagi.
Umaszczenie i wygląd psa tybetańskiego
A co z umaszczeniem? Brak tu jednego wzorca. Spaniele tybetańskie mogą mieć sierść w różnych barwach, choć bardzo rzadko występują spaniele czarne lub podpalane. Kolejne cechy, którymi wyróżniają się przedstawiciele tej rasy z Tybetu, to:
- mała głowa z nieco wypukłą czaszką;
- ciemnobrązowe oczy;
- zwisające uszy średniej wielkości.
Spaniel tybetański i jego charakter
Spaniel tybetański wygląda jak typowy kanapowiec, jednak nazwanie go „maskotką” jest sporym nadużyciem. Zwinny i niezależny zwierzak nie bez powodu tak często porównywany jest do kota.
Jak dbać o zdrowie spaniela tybetańskiego?
Spaniel tybetański może żyć nawet do 18 lat. Choć uznawany jest rasę dość odporną, może chorować. Na co?
Choroby, które są najczęstsze wśród spanieli tybetańskich
Jak każda rasa psów, tak i spaniele tybetańskie narażone są na wiele problemów ze zdrowiem. Na co „lwie pieski” chorują najczęściej? Te schorzenia to:
- ektropium;
- postępujący zanik siatkówki;
- zwichnięcie rzepki;
- dysplazja stawów łokciowych;
- zespolenie wrotno-oboczne;
- zespół oddechowy ras krótkoczaszkowych.
Ektropium, czyli problemy z powiekami
Ektropium to specyficzna wada. Jej objawem jest wywinięcie się powiek i znaczne poszerzenie szpary powiekowej. Takie zjawisko prowadzi z kolei to licznych dolegliwości związanych ze spojówkami. Zaczerwienienie i stany zapalne spojówek – oto częste wśród spanieli tybetańskich problemy zdrowotne.
Postępujący zanik siatkówki (PRA)
Inną częstą chorobą związaną ze wzrokiem spaniela tybetańskiego jest postępujący zanik siatkówki. PRA polega na postępującej degradacji siatkówki. Jest chorobą dziedziczną, dlatego trudno z nią walczyć. Niestety, to nieuleczalna choroba, więc hodowcy tych psów tybetańskich muszą zadbać o badania genetyczne pupili, aby ją wykluczyć.
Zwichnięcie rzepki
Oprócz problemów ze wzrokiem spaniel z Tybetu może borykać się z chorobami narządów ruchu. Jednym ze schorzeń tego typu jest zwichnięcie rzepki, czyli przemieszczenie się tej kości na boczną lub przyśrodkową stronę stawu kolanowego.
Dysplazja stawów łokciowych
Dysplazja stawów łokciowych to kolejny problem, z którym może się mierzyć spaniel tybetański. Choroba ta jest dziedziczna. Na czym polega? Nieprawidłowe wykształcenie powierzchni stawowych stawów łokciowych zniechęca pupila do ruchu i sprawia, że jego chód staje się sztywny. Czy takie zmiany w stawach można leczyć? Tak. Jeśli choroba powoduje ból i obrzęki, psu może pomóc operacja.
Zespolenie wrotno-oboczne
Ta choroba ma związek z zaburzeniami przepływu krwi przez wątrobę i skutkuje poważnymi konsekwencjami. Jak możesz ją wykryć u swojego pupila? Jeśli twój spaniel tybetański jest dotknięty taką wadą genetyczną, może mieć problemy:
- ze wzrostem;
- z częstymi biegunkami;
- z napadami agresji;
- z uciążliwymi drgawkami.
Typowym objawem tej choroby jest też apatia, która u tak żywiołowego psa powinna wzbudzić zaniepokojenie. Co możesz zrobić? Niestety, niewiele. Możliwy jest zabieg, jednak jest dość skomplikowany, a jego przeprowadzenia podejmują się tylko nieliczni weterynarze.
Zespół oddechowy ras krótkoczaszkowych
Budowa anatomiczna spaniela tybetańskiego, a dokładniej skrócona czaszka, jest częstą przyczyną chorób układu oddechowego. Zwężone otwory nosowe czy niedostatecznie rozwinięta tchawica sprawiają, że przez drogi oddechowe przedostaje się zbyt mało powietrza. Częste zakażenia dróg oddechowych są zatem kolejnym problemem, który u psów tej rasy występuje bardzo często. Pamiętaj też, że ta choroba nasila się u psów otyłych. Utrzymanie prawidłowej masy ciała pupila jest więc jednym z ważniejszych zadań dla każdego opiekuna spaniela tybetańskiego.
Bezcenna profilaktyka
Chcesz chronić swojego pupila przed chorobami?
- Pamiętaj o regularnych wizytach u weterynarza.
- Postaw na zdrową dietę. Podawaj psu pełnowartościową karmę i smakołyki, unikaj jednak przekarmienia. Spaniele tybetańskie nie powinny ważyć więcej niż 7 kilogramów.
Pielęgnacja spaniela tybetańskiego
Aby spaniel tybetański zachwycał nie tylko zdrowiem, lecz także wyglądem, musisz pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji. Aby tibbie wyglądał pięknie w każdej sytuacji, zadbaj o jego sierść. Jak? Podstawa to regularne szczotkowanie. Kąpiel? Jest dobra, ale tylko w chwili, gdy twój pupil jest już naprawdę brudny. Pamiętaj za to o regularnym przycinaniu pazurków i skracaniu włosów między palcami. Są na tyle długie i gęste, że mogą w znacznym stopniu utrudniać chodzenie.
Dla kogo spaniel tybetański będzie dobrym towarzyszem?
Chcesz mieć spaniela i zastanawiasz się, czy jest to odpowiednia rasa dla ciebie? Pamiętaj, że jest to pies rodzinny, choć nieufny wobec obcych.
Spaniel tybetański nie ma zbyt wielkich wymagań. Nie jest zapalonym sportowcem, dlatego sprawdzi się jako towarzysz tych osób, które prowadzą nieco mniej aktywny styl życia. Nie oznacza to jednak, że spaniele tybetańskie lubią nudę. Wręcz przeciwnie! Aby utrzymać takiego spaniela w dobrej formie, musisz:
- wymyślać mu gry i zabawy, w których pojawia się trochę ruchu i dużo wyzwań intelektualnych;
- zapewnić psu towarzystwo, bo przedstawiciele tej rasy nie lubią samotności.
Jeśli zatem często przebywasz poza domem, a mieszkasz samotnie, pies tybetański nie poczuje się zbyt dobrze pod twoim dachem.
Spaniel tybetański i jego zalety
Za co opiekunowie spanieli tybetańskich cenią je najbardziej? Podziw może wzbudzać:
- lojalność;
- niezależność;
- odwagę, którą ten mały pies wykazuje się w najmniej oczekiwanych okolicznościach.
Spaniel tybetański ma naturę stróża, możesz mieć zatem pewność, że ostrzeże cię o pojawieniu się intruza. Dobrze sprawdza się w rodzinach z dziećmi, gdzie jego przyjazne usposobienie jest wyjątkowo doceniane.
Wady spaniela tybetańskiego
Jak każda rasa, także i ta nie jest bez wad. Mały spaniel tybetański może dać ci nieźle w kość. Ten niepozorny piesek może zaskoczyć uporem i niezależnością, więc czasem trudno nad nim zapanować. Lubi być w centrum uwagi. Ma też tendencję do…obrażania się.
A co z sąsiadami? Jeśli mieszkasz w bloku, a twoim sąsiadom przeszkadza hałas, sporym problemem może się okazać szczekliwość spaniela tybetańskiego.
Hodowla spaniela tybetańskiego – co warto wiedzieć?
Hodowla tych psów cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Co musisz wiedzieć na ten temat? Tu znajdziesz informacje o jej podstawowych zasadach.
Spaniel tybetański – hodowla w pigułce
Jaka jest najważniejsza zasada hodowli spanieli tybetańskich? Musisz zapewnić psom odpowiednie warunki. Podstawowe potrzeby które jego hodowca musi zaspokoić, to:
- karma;
- zajęcia pozwalające rozładować energię i zaspokoić ciekawość;
- towarzystwo.
Jak rozpoznać dobrą hodowlę?
W czasach, gdy na rynku działa tak wiele pseudohodowli, musisz zwracać uwagę nawet na najdrobniejsze szczegóły. Rodowód to nie wszystko.
- Unikaj promocyjnych ogłoszeń.
- Staraj się szukać sprawdzonych hodowców spaniela tybetańskiego. Szczeniaki, które chcesz kupić, otaczają oni opieką. Często są zainteresowani, jaki tryb życia prowadzisz i jakie warunki jesteś w stanie zapewnić kudłatemu maluchowi z lwią grzywą.
Spaniel tybetański – cena
Ile kosztuje spaniel tybetański? Sporo zależy od sprzedawcy oraz od renomy, jaką cieszy się wybrana przez ciebie hodowla. Za szczeniaka możesz zapłacić od 2 do 4 tysięcy złotych. Nie oszczędzaj jednak na psie i nie sugeruj się ceną. Pamiętaj, że na oszczędnych miłośnikach psów zwykle najlepiej zarabiają pseudohodowle, w których dobro szczeniąt i ich rodziców niewiele znaczy. Takie zwierzaki z niepewnego źródła są również bardziej narażone na choroby i wady genetyczne.
Spaniel tybetański – dzieje rasy
Tybetańskie psy znane są od wieków, jednak moda na te zwierzaki dotarła do Europy stosunkowo późno. Jak to się stało, że spaniel z Tybetu zyskał międzynarodową sławę?
Kiedy pies z Tybetu trafił do Europy?
Spaniel tybetański pojawił się w buddyjskich klasztorach już w okresie średniowiecza i żył w nich w izolacji aż do XIX wieku. Z tego czasu pochodzą pierwsze wzmianki na temat tych psów, choć niektórzy twierdzą, że rasa była w Europie znana już wcześniej. Kto ma rację? Ci, którzy sądzą, że spaniel trafił do Europy za sprawą Marco Polo? A może ci, którzy wierzą, że rasa ta trafiła do Europy wraz z wracającymi z misji jezuitami w XVII lub XVIII wieku? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Pewne jest to, że w połowie XIX wieku pani McLaren Kortison zaprezentowała takiego spaniela na wystawie psów rasowych.
Spaniel tybetański pojawia się na wystawach
W 1934 roku po raz pierwszy przedstawiono wzorzec spaniela tybetańskiego, który w okresie międzywojennym szybko zyskiwał na popularności. Niestety, wybuch II wojny światowej sprawił, że pierwsze próby hodowli tych psów w Europie zakończyły się klęską.
Historia dzisiejszych hodowli spanieli tybetańskich zaczyna się zatem dopiero w 1946 roku, kiedy to z Indii do Wielkiej Brytanii trafiły dwa psy tej rasy. Dziś cieszą się dużym powodzeniem na całym świecie. W Polsce również nie brak ich fanów, co przekłada się na coraz większą liczbę profesjonalnych hodowców spanieli.
Spaniel tybetański – zdjęcia
Ciekawostki o spanielu tybetańskim
Czy wiesz, że:
- rasa ta zajmowała ważne miejsce w buddyjskich klasztorach, gdzie (ze względu na podobieństwo do lwa) cieszyła się ogromnym szacunkiem?
- spaniel tybetański jest jedną z trzech narodowych ras tybetańskich?
- choć tibbie jest spanielem, to wśród jego przodków nie znajdziesz przedstawicieli ras myśliwskich?
- nazwa rasy „spaniel” wywodzi się tu od słowa „epagnuel”, co dawniej w języku francuskim oznaczało psa towarzyskiego?
Tybetańskie psy modlitewne
Psy tybetańskie to ciekawa grupa czworonogów, którym warto poświęcić więcej uwagi. Jaką rolę odgrywały w tybetańskich klasztorach?
Tybetańskie psy modlitewne – co robiły?
W Tybecie psy były bardzo mocno powiązane z życiem religijnym. Ich zadaniem było wprawianie w ruch młynków modlitewnych. Wewnątrz owych młynków znajduje się kawałek papieru, na którym spisana jest mantra. Są one jednym z symboli kultury tybetańskiej i niezbędnym wyposażeniem buddyjskich klasztorów. Wprawienie takiego młynka w ruch jest traktowane jako symboliczna modlitwa. Każdy obrót oznacza jedną modlitwę. Aby ułatwić mnichom życie, obracaniem młynków zajmowały się psy.
Spaniel tybetański – pies modlitewny
Spaniele tybetańskie były hodowane jako „psy modlitewne”, więc nie tylko stróżowały w klsztorach, lecz również obracały wspomniane młynki. Poza tym, wygląd spaniela sprawiał, że dostrzegano w nim podobieństwo do lwa. To zwierzę zaś wśród buddyjskich mnichów cieszyło się bardzo dużym szacunkiem.
Spaniel tybetański w Europie nie jest psem modlitewnym, ale może być lojalnym i odważnym towarzyszem domowników. To zwierzak inteligentny i żywiołowy, a jednocześnie niezbyt wymagający. Powinien się okazać idealnym pupilem dla tych, którzy żyją w mieście i chcą wolny czas spędzać w towarzystwie uroczego kanapowca. Pamiętaj jednak, aby pielęgnować jego piękną sierść i dbać o dość wątłe zdrowie czworonoga.
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 231 /11. 05. 1998/, wersja angielska, https://www.zkwp.pl/wzorce/231.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 24.06.1987.
