Spaniel pikardyjski

Spaniele to jedna z grup psów myśliwskich, często wykorzystywana podczas polowań na ptactwo. W przeciwieństwie do innych ras, np. dużych i małych terierów, które goniły lub wypłaszały zwierzynę, te odmiany czworonogów miały zupełnie inne zadania. Do ich obowiązków należało wypłaszanie ptaków wodnych z szuwarów. Ulatywały one w powietrze, gdzie stanowiły łatwy łup dla myśliwych. Psy miały później przynieść ofiarę myśliwemu. Z tego powodu spaniele są w większości świetnymi pływakami. Współcześnie spaniel pikardyjski również może polować, choć równie dobrze spełnia się jako towarzysz rodziny.

Podstawowe informacje

Krótka historia spanieli pikardyjskich w Europie

Jak sama nazwa wskazuje, rasa ta wywodzi się z rejonu Pikardii, czyli północnej części Francji w rejonie kanału La Manche. Spaniel pikardyjski do dziś jest tam najbardziej rozpowszechniony. Jest on ściśle spokrewniony ze spanielem francuskim, wraz z którym był uznawany za tę samą rasę. Do 1907 roku pokazywano je razem na wystawach, więc pełną niezależność osiągnął dopiero ok. sto lat temu. Wykorzystywany przez francuskich myśliwych do polowań na ptactwo wodne, dzisiaj towarzyszy przede wszystkim rodzinom doceniającym łagodny charakter i uważność tego psa w stosunku do wszystkich członków rodziny.

Niebieski spaniel pikardyjski a odmiana klasyczna – czym się różnią?

Oprócz spanieli francuskich istnieje jeszcze jedna rasa, bardzo podobna do spaniela pikardyjskiego. Mowa tutaj o niebieskiej odmianie tych czworonogów. Nie są one dosłownie błękitne, a raczej szarawe w łaty i czarne cętki. To właśnie umaszczenie jest jedynym czynnikiem odróżniającym obie te odmiany od siebie, ponieważ klasyczna wersja tego spaniela jest brązowa. Ponadto psy te charakteryzują się typową dla spanieli długą sierścią i opadającymi, długimi uszami. Mają dość dużą, kwadratową głowę i inteligentne oczy. Są raczej smukłe i nie odznaczają się mocną budową, choć charakteryzuje je wytrzymałość typowego psa myśliwskiego.

Jakiej pielęgnacji wymaga spaniel pikardyjski?

Ze względu na długą sierść przedstawiciele tej rasy wymagają regularnego szczotkowania. Powinno się ono odbywać kilka razy w tygodniu, szczególnie po spacerach w lesie. Do sierści mogą się bowiem przyczepiać listki i gałązki. Nie można też doprowadzić do powstawania kołtunów. Wyjątkową uwagę należy poświęcić uszom. Z racji tego, że są one zwisające i porośnięte bujnym futrem, mogą stać się miejscem łatwego zakażenia. Regularna kontrola poszczególnych miejsc ciała spaniela pomoże uchronić zwierzę przed chorobami.

Najczęstsze choroby spanieli pikardyjskich

Wspomniana już podatność na choroby uszu to najczęstsza przypadłość tych psów. Poza nią spaniele pikardyjskie nie mają większych problemów zdrowotnych i cechują się dość długim życiem. Dożywają zwykle 13 lat. Rzeczą, na którą trzeba jednak szczególnie uważać, jest żywienie psów. Nie potrzebują co prawda żadnych specjalnych produktów, jednak mają skłonności do tycia. Jeśli spanielowi nie zapewni się odpowiedniej dawki ruchu, a przy tym będzie się podawać za dużo jedzenia, pies szybko przybierze na wadze, co może być przyczyną poważnych schorzeń.

Charakter spaniela pikardyjskiego – czy będzie odpowiadał każdemu?

Spaniele to czułe i nastawione na kontakt z człowiekiem zwierzęta. Pozbawione możliwości zabawy oraz uczuć ze strony właściciela, stają się osowiałe i nieszczęśliwe. Mimo że uwielbiają aktywność fizyczną, są całkiem spokojne, zwłaszcza w porównaniu z innymi psami myśliwskimi. Są towarzyskie, nie mają rezerwy wobec obcych i nie najlepiej sprawdzą się w roli stróżów. Cechują się też inteligencją, więc na pewno spodobają im się zabawy i zadania wymagające uruchomienia intelektu. Są cichymi zwierzętami, więc nadają się do mieszkania w bloku. Każdego dnia trzeba im zapewnić odpowiednią porcję ruchu i stymulacji.

Spaniel pikardyjski a dzieci i inne zwierzęta

Psy tej rasy sprawdzą się jako towarzysze zabaw z dziećmi, choć trzeba pamiętać o tym, że są dość duże. Podczas zabawy mogą zatem niechcący i nieświadomie zrobić najmłodszemu członkowi rodziny krzywdę. Z tego powodu należy wcześniej nauczyć dzieci obchodzenia się ze zwierzętami. Nadadzą się również dla osób starszych, ale wyłącznie tych, które będą w stanie zapewnić im ruch. Bez wybiegania się psy będą szukać rozrywki, np. niszcząc mieszkanie. Dość wyjątkową cechą tych spanieli jest fakt, że dobrze dogadują się z kotami i innymi zwierzętami. W przeciwieństwie do niektórych ras myśliwskich zwykle nie gonią zwierzyny, o ile nie zostaną w tym celu wyszkolone.

Jakiego szkolenia wymaga spaniel pikardyjski?

To psy polecane początkującym opiekunom czworonogów, ponieważ łatwo je ułożyć, a ponadto są posłuszne i bezkonfliktowe. Nie dominują nad właścicielem, ale słuchają jego poleceń i dają się prowadzić. Z racji swojej inteligencji wymagają oczywiście stymulacji intelektualnej, jednak nie sprawiają problemów, jeśli zapewni im się rozrywkę. Wciąż mogą towarzyszyć myśliwym, chociaż obecnie najczęściej spotyka się je w towarzystwie rodzin, którym w pełni się oddają. Będą dobrze znosić podróże oraz samotność, ale do każdej z tych okoliczności trzeba je wcześniej przyzwyczaić.

Spaniel pikardyjski – hodowla i cena psa

W Polsce rasa ta jest mało popularna, a więc ciężko jest znaleźć jej hodowlę i szczenięta. Podobnie jest w przypadku niebieskiego spaniela pikardyjskiego. Z tego powodu należy przygotować się na dość wysoką cenę szczenięcia, która może wynieść do 5000 zł. Warto jednak zapłacić taką sumę i kupić zwierzę odznaczające się dobrym zdrowiem i nienagannym charakterem.

Spaniele pikardyjskie to znakomici towarzysze rodzin, a także myśliwych. Serca właścicieli zaskarbiły sobie dzięki dobremu charakterowi i wyjątkowemu wyglądowi.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 106, https://www.zkwp.pl/wzorce/106.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 24.06.1987.