W artykule opowiemy o psach gryfonikach w klasyfikacji FCI oraz ich historii. Przedstawimy cechy łączące wszystkie odmiany tej rasy i różnice między nimi. Znajdziesz tu także informacje na temat ich pielęgnacji.
Pies gryfonik – klasyfikacja FCI oraz historia rasy psów
Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Federacji Kynologicznej wszystkie psy gryfoniki należą do grupy 9, czyli psów ozdobnych i do towarzystwa oraz sekcji 3, a więc małych psów belgijskich. Każdy z nich ma wspólnego przodka, którym jest smousje – niewielkich rozmiarów czworonóg o szorstkiej sierści pochodzący z Belgii. W żyłach gryfoników płynie także krew cavalier king charles spaniela oraz mopsa, po którym odziedziczyły charakterystyczny, krótki pyszczek.
Pierwszy raz rasę oficjalnie uznano dopiero 1883 roku i był to jedynie gryfonik brukselski, dopiero później wyodrębniono odmianę belgijską oraz brabancką, które od pierwowzoru różniła długość oraz kolor szaty.
Opis rasy gryfonik – sylwetka i wspólne cechy wyglądu
Psy gryfoniki mają budowę ciała o kształcie kwadratu oraz nieproporcjonalnie dużą głowę. Najbardziej charakterystyczną cechą tej rasy jest pyszczek przypominający ludzki wyraz twarzy. U wszystkich odmian z wyjątkiem brabantczyka występują dłuższe i twardsze włosy nad oczami, na brodzie oraz policzkach, tworzące wyjątkową fryzurę.
Szeroko rozstawione, okrągłe oczy powinny mieć kolor mocnego brązu, jednak jaśniejsze odcienie są akceptowalne. Nos, tak samo jak u wszystkich przedstawicieli ras brachycefalicznych, jest osadzony na poziomie oczu, a kufa mocno skrócona. Gryfoniki noszą wysoko ogony, ale nie dotykają one grzbietu i nie są zakręcone.
Gryfonik brukselski – włosy i umaszczenie
Gryfonik brukselski jest pieskiem szorstkowłosym. Jego szata składa się z podszerstka, którego zadaniem jest poprawa funkcji termoregulacji ciała oraz włosa okrywowego o falowanym kształcie, chroniącego zwierzaka przed szkodliwym wpływem czynników zewnętrznych, jak na przykład promieniowanie UV. Zbyt długa szata nie jest akceptowalna. Dopuszcza się umaszczenie rude lub rdzawe, a czarne włosy mogą pojawiać się jedynie na głowie zwierzaka. Osobniki o innych kolorach szaty uznaje się za obarczone wadami.
Charakterystyka rasy gryfonik belgijski – typ szaty
Gryfonik belgijski również posiada dwuwarstwową szatę, składającą się z miękkiego podszerstka i nieco twardszego, falowanego włosa okrywowego. Pies rasowy biorący udział w wystawie musi mieć włos o średniej długości zgodnie ze wzorcem. Szata tego czworonoga powinna mieć kolor czarny bądź czarny podpalany. Odmiana czarna może mieć delikatne znaczenia o rudo-brązowych barwach, jednak zdecydowanie najbardziej pożądana jest jednolita czerń. Podpalanie powinno być równomierne na kończynach przednich oraz tylnych, klatce piersiowej i głowie.
Gryfonik brabancki – różnice i ciekawostki dotyczące odmiany
Gryfonik brabancki (brabantczyk) w przeciwieństwie do wcześniej wspomnianych odmian jest krótkowłosy. Według wzorca dopuszcza się u niego zarówno kolory umaszczeń akceptowalne przy odmianie brukselskiej, jak i belgijskiej. Tym samym czworonogi tej odmiany mogą mieć kolor: rudy, rdzawy, czarny oraz czarny podpalany.
Charakter psa gryfonika
Psy gryfoniki są wyjątkowo wesołymi stworzeniami pełnymi energii. Jeśli jako szczenięta przejdą przez odpowiednio przeprowadzony proces socjalizacji, z łatwością dostosowują się do nowych warunków i są przyjazne wobec innych osób oraz zwierząt. Z powodzeniem mogą odgrywać rolę towarzyszy podróży czy spotkań ze znajomymi. Należy jednak pamiętać, że ze względu na duże przywiązanie do opiekunów, na ogół źle znoszą samotność.
Co ciekawe, w ich przypadku nie ma problemu z hałaśliwością typową dla małych psów. Niestety większość z nich jest prawdziwymi łasuchami, dlatego należy starannie pilnować wielkości wydzielanych im posiłków oraz smakołyków. Są dość inteligentne i chętnie współpracują człowiekiem, dlatego ich szkolenie nie powinno sprawić większych trudności nawet początkującym.
Psy gryfoniki – prawidłowa pielęgnacja
Najważniejszą czynnością pielęgnacyjną psów tej rasy jest ich systematyczne wyczesywanie niezależnie od odmiany. Należy robić to przynajmniej raz w tygodniu, a w okresie silnego wypadania sierści nawet częściej. W przypadku gryfonika brukselskiego oraz belgijskiego z szorstkim włosem zaleca się także wykonanie zabiegu trymowania 3 lub 4 razy w roku.
Poza tym tak samo jak w przypadku psów wszystkich ras czy kundelków niezbędne jest regularne przycinanie zbyt długich pazurów oraz sprawdzanie stanu uszu i czyszczenie ich w razie potrzeby. Oczywiście nie można też zapominać o dbaniu o higienę jamy ustnej. Szczotkowanie lub chociaż wcieranie pasty enzymatycznej należy wykonywać każdego dnia, by nie doprowadzić do rozwinięcia się kamienia nazębnego.
Jak wybrać hodowlę? A może adopcja?
Jeśli zapragnąłeś kupić psa gryfonika, musisz szukać osobnika z rodowodem. Przed zakupem dokładnie sprawdź warunki panujące w hodowli oraz wszystkie dokumenty zwierzaka. Oferty pseudohodowli mogą być tańsze, ale pochodzące z nich szczenięta często obarczone są licznymi wadami genetycznymi, ponieważ rodzą się w wyniku chowu wsobnego. Najczęściej cierpią one z powodu dysplazji stawów biodrowych oraz wypadania rzepki, ale to nie jedyne problemy zdrowotne, na jakie są narażone.
Adopcja rasowego psa nie zawsze jest możliwa, ale zdecydowanie warta rozważenia. W ten sposób możesz uratować zwierzaka i zyskać przyjaciela na całe życie.
Psy gryfoniki to doskonałe zwierzęta towarzyszące zarówno dla dużych rodzin, jak i singli. Ich szkolenie oraz socjalizacja nie są trudne, dlatego świetnie sprawdzą się w roli pierwszego czworonoga. Należy jednak pamiętać, że ze względu na ich przywiązanie do człowieka nie powinno zostawiać się ich samych zbyt długo.
Bibliografia
Wzorce ras: https://www.zkwp.pl/wzorce/81.pdf
