Owczarek szetlandzki

Sheltie to psy, które bardzo chętnie wybierane są zarówno przez mieszkańców bloków, jak i osoby, które zamieszkują domy jednorodzinne. Kompaktowe rozmiary oraz żywy i sympatyczny charakter czynią z nich świetnych towarzyszy dla dzieci. To długowieczna i stosunkowo zdrowa rasa psa, która dobrze radzi sobie w różnych warunkach klimatycznych. 

Co warto wiedzieć o tej rasie?

Owczarek szetlandzki – jak wygląda?

W przypadku rasy owczarek szetlandzki zdjęcia nie oddają nawet w niewielkim stopniu uroku tego psa. Jest nieduży i harmonijnie zbudowany. Według wzorca nie powinien być zbyt krępy. Jego ciało jest lekkie a sam piesek – szybki i zwinny. 

Długość tułowia powinna być nieco większa od wysokości psa w kłębie. Głowa jest nieduża i proporcjonalna do kufy. Powinna zwężać się w kierunku nosa. Ogon mocno owłosiony, sięgający do stawu skokowego i noszony nisko. 

Największe wrażenie robi pokrywa włosowa owczarka szetlandzkiego. Psy te wyróżniają się długim, prostym i nieco szorstkim w dotyku włosem okrywowym. Posiadają także gęsty i bardzo miękki podszerstek. Sierść nie powinna przytłaczać linii sylwetki ani jej zacierać. Na szyi tworzy wyraźny kołnierz.

Owczarki szetlandzkie występują w maści:

• śniadej – od jasnopszenicowej aż do sobolowej. Dopuszczalne są białe znaczenia
• blue merle – marmurkowa
• tricolor – czarne z białym i podpalaniem
• bicolor – czarne z białym.

Pieski sheltie mają co najwyżej 37 centymetrów wysokości w kłębie i nie ważą więcej niż dziesięć kilogramów. 

Owczarek szetlandzki – jaki ma charakter?

W przypadku rasy owczarek szetlandzki usposobienie psa jest jedną z jego największych zalet. Energiczny i sympatyczny szybko przywiązuje się do swoich ludzi i jest dla nich bardzo wiernym towarzyszem.

Owczarki szetlandzkie są niezwykle inteligentne i szybko się uczą. Szkolenie nie jest więc trudne do przeprowadzenia, chociaż może wymagać od przewodnika odrobiny inwencji i częstej zmiany sztuczek. 

Sheltie, pomimo swoich niewielkich rozmiarów, jest rasowym owczarkiem. Bardzo przywiązuje się do całej swojej rodziny i skrupulatnie jej pilnuje. Pomimo swojego stosunkowo stabilnego charakteru dosyć łatwo ulega przebodźcowaniu. Ponadto psy tej rasy są niezwykle wrażliwe i mocno biorą do siebie wszystkie negatywne emocje. Właśnie dlatego głośne domy, w których zawsze dużo się dzieje, nie są dla nich odpowiednim miejscem. 

Czujny i ciekawski, sheltie nawet pomimo swoich niewielkich rozmiarów może być naprawdę dobrym stróżem. Problematyczna w tym kontekście jest jedynie jego skłonność do częstego i głośnego szczekania. Owczarki szetlandzkie należą do bardzo głośnych ras. Zawsze mają coś do powiedzenia i wykorzystują każdą okazję do podniesienia alarmu. Jest to element, który można próbować regulować na szkoleniach, jednak wyeliminowanie go w stu procentach jest praktycznie niemożliwe. 

Owczarki szetlandzkie dosyć dobrze dostosowują się do nowych warunków. Są otwarte na inne psy i na ogół bardzo przyjaźnie się do nich odnoszą. Mogą być z powodzeniem trzymane także z kotami i małymi zwierzętami. Nie wykazują żadnych przejawów agresji i chętnie bawią się z dziećmi. Jako małe psy wymagają jednak delikatności i dobrego traktowania, dlatego większość kontaktów powinna odbywać się pod okiem dorosłego. 

Owczarek szetlandzki – czy to zdrowa rasa?

Owczarki szetlandzkie należą do ras stosunkowo zdrowych i długowiecznych. Dobrze odnajdują się w różnych warunkach atmosferycznych. Dwuwarstwowa szata i gęsty podszerstek chronią przed zimnem, ale także pomagają regulować temperaturę latem. Psy tej rasy doskonale radzą sobie w chłodne dni i stosunkowo dobrze znoszą upały. Ich gruba sierść chroni także przed deszczem. W bardzo wysokich temperaturach warto jednak zagwarantować im dużo wody do picia i schronienie w cieniu. 

Sheltie są blisko spokrewnione z owczarkami szkockimi collie, dlatego dzielą z nimi dosyć typową dla tych dwóch ras przypadłość – anomalię oka collie (CEA). Powoduje ona różnego rodzaju choroby oczu, w tym niedorozwój siatkówki i kataraktę. Psy te należą także do grupy ras będących nosicielami tak zwanego genu MDR. Powoduje to, że mogą reagować bardzo źle na niektóre leki przeciwpasożytnicze. 

Owczarek szetlandzki może przenosić różnego rodzaju choroby genetyczne, jednak zdarzają się one rzadko, szczególnie przy dobrym planie hodowlanym. Sporadycznie jednak mogą występować takie schorzenia jak:

• dysplazja stawów biodrowych
• dermatomisis
• choroba nosa collie

Psy te w starszym wieku mogą cierpieć na zwyrodnienia stawów. 

Owczarek szetlandzki – jak go pielęgnować?

Długa sierść i gęsty podszerstek sprawiają, że owczarek szetlandzki jest rasą, która potrzebuje dosyć intensywnej pielęgnacji. Wprawdzie nie jest to proceder tak wymagający, jak w przypadku dużych ras, ale mimo wszystko wymaga regularnego szczotkowania. Sheltie linieje dwa razy w roku, jednak niektóre osobniki mogą gubić sierść nawet przez cały rok. Regularne czesanie jest ważne, ponieważ pozwala na usuwanie martwego włosia na bieżąco. 

Po intensywnym spacerze, podczas którego pies ma szansę ubrudzić się błotem, warto go wykąpać a następnie dokładnie wysuszyć.

W przypadku rasy owczarek szetlandzki żywienie nie musi odbiegać od jadłospisu innych małych psów. Sheltie mają pewną skłonność do tycia, dlatego warto zapewnić im wysokiej jakości karmę bogatą w białko i ubogą w węglowodany. Dobrym rozwiązaniem będzie także dieta BARF oparta na surowym mięsie i indywidualnie dobranych suplementach. Kluczem do zachowania dobrej sylwetki jest aktywność fizyczna i unikanie dokarmiania psa pomiędzy posiłkami. Żywienie owczarka szetlandzkiego powinno być dobrze zaplanowane i zrównoważone. 

Owczarek szetlandzki – co trzeba wiedzieć o hodowli?

Owczarek szetlandzki jest coraz bardziej popularną rasą w naszym kraju, dlatego z każdym rokiem pojawia się coraz więcej nowych hodowli. Niestety, tak jak w przypadku wszystkich ras, które zyskują na popularności, jest to prawdziwa pożywka dla pseudohodowców. Właśnie dlatego, zanim jeszcze zaczniesz szukać szczeniaka, zapamiętaj, aby wybierać tylko te hodowle, które są zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce.

ZKwP to jedyna organizacja w naszym kraju, która działa pod auspicjami FCI – Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Tylko wybierając psa z zarejestrowanej hodowli, możesz mieć pewność, że będzie on zgodny ze wzorcem rasy nie tylko pod względem wyglądu, ale także charakteru. 

Owczarek szetlandzki – ile kosztuje?

Znalezienie hodowli psów tej rasy nie jest obecnie szczególnie trudne. Cena owczarka szetlandzkiego wynosi od dwóch do czterech tysięcy złotych. Warto jednak zaznaczyć, że jest ona zawsze ustalana indywidualnie przez hodowcę. 

Szczególnie popularne w ostatnim czasie jest umaszczenie blue merle. Takie pieski są też najdroższe. Poszukując szczeniaka, kieruj się jednak jego charakterem, a nie wyglądem. O tym, jaki szczeniak najbardziej pasuje do twojej rodziny, dowiesz się od hodowcy. 

Owczarek szetlandzki – jaka jest historia rasy?

Czy istnieje owczarek szetlandzki miniaturka? Wiele osób uważa, że ze względu na swoje rozmiary oraz na fizyczne podobieństwo do owczarków szkockich, sheltie stanowią ich miniaturkę. Nic bardziej mylnego. Jest to zupełnie odrębna rasa, chociaż blisko spokrewniona z popularnymi collie. 

Rasa ta rozwinęła się w Szkocji, jednak jej początków należy szukać raczej w okolicach Wysp Szetlandzkich, leżących w pewnym oddaleniu od Wielkiej Brytanii. Panuje tam specyficzny mikroklimat. Wegetacja roślin jest utrudniona a żyjące tam zwierzęta – owce i kuce – są nieco mniejsze niż zazwyczaj. Na Szetlandach nie było także zbyt wielu drapieżników, które zagrałyby by wypasanym stadom. Właśnie dlatego tamtejszym pasterzom nie były potrzebne duże i ciężkie psy. Potrzebowali lżejszych i szybszych, które będą sprawnie poruszały się po podłożu i będą tanie w utrzymaniu. 

Niewielkie psy pasterskie podobne do szpiców zastali tam Szkoci, kiedy Szetlandy przeszły z panowania Norwegii pod protektorat Wielkiej Brytanii. Pieski te przez lata zmieniały swój wygląd, a znany nam obecnie wzorzec został wypracowany dzięki domieszce krwi collie. Pierwszy klub miłośników owczarka szetlandzkiego założono w 1912 roku. 

W Polsce psy tej rasy pojawiły się po raz pierwszy w latach sześćdziesiątych XX wieku. Pierwsze osobniki sprowadzono do naszego kraju z Anglii. Bardzo długo jednak psy te nie były szczególnie popularne. Sytuacja zaczęła zmieniać się stopniowo w latach dziewięćdziesiątych. 

Owczarek szetlandzki – dla kogo?

Kto jest odpowiednim opiekunem dla owczarka szetlandzkiego? Nie są to szczególnie wymagające psy i spokojnie nadają się nawet dla niedoświadczonego przewodnika. Dobrze odnajdą się zarówno w domach z ogrodem, jak i w niewielkich mieszkaniach w środku miasta. 

Usposobienie owczarka szetlandzkiego jest niezwykle przyjazne. Sympatyczny charakter oraz niewielkie rozmiary nie oznaczają bynajmniej, że sheltie jest psem, z którym nie trzeba pracować. Psy te mają skłonność do nadmiernej szczekliwości, potrzebują dużej ilości ruchu i są niezwykle wrażliwe. Pozostawione same sobie mogą popaść w dużą frustrację i zacząć niszczyć wyposażenie domu. Potrzebują więc rozsądnego opiekuna, który będzie odpowiadał na ich potrzeby. 

Sheltie dobrze odnajdą się w domu z dziećmi. Mogą także z powodzeniem funkcjonować z małymi zwierzętami. Nie powinien jednak przebywać w miejscu bardzo głośnym, w którym następuje duża rotacja ludzi. Bardzo kochają swoją rodzinę, potrzebują stabilności i stałej obecności bliskich. 

Owczarek szetlandzki – znasz te ciekawostki?

• Owczarek szetlandzki bywa wykorzystywany do dogoterapii.
• Psy tej rasy bardzo obficie linieją.
• Sheltie dobrze sprawdzają się w treningach agility.
• Pokrewną rasą jest owczarek szkocki krótkowłosy
• FCI nie uznaje rasy takiej jak owczarek szetlandzki miniaturka, chociaż często pojawia się ona w ogłoszeniach pseudohodowców 

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 88, 23.08.2013/EN, https://www.zkwp.pl/wzorce/88.pdf, rewizja tłumaczenia polskiego lipiec 2022 Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 19.08.2013.