Owczarek pikardyjski

Owczarek pikardyjski to pies, który należy do grupy psów pasterskich i zaganiających. W Polsce jest praktycznie nieznany. Niektórzy uważają go za najrzadszą rasę psa, choć w rzeczywistości taką nie jest. To prawda, że w kraju działa tylko jedna hodowla tych francuskich czworonogów, jednak istnieją rasy jeszcze trudniej dostępne. Owczarek pikardyjski zasługuje na zdecydowanie większe zainteresowanie. Jest wybitnie użytkowy, inteligentny, a jednocześnie uczuciowy i wierny swojemu właścicielowi. Przeczytaj więcej i sprawdź, czy możesz sobie na niego pozwolić!

Podstawowe informacje

Owczarek pikardyjski – pochodzenie

Owczarek pikardyjski to jeden z najstarszych psów pasterskich pochodzenia francuskiego. Jest dość blisko spokrewniony z briardem i bauceronem. Według niektórych źródeł znalazł się we Francji dzięki Celtom. Nie jest to jednak pewna historia. Według innych specjalistów jest on potomkiem owczarków szorstkowłosych. W dawnych czasach były one bardzo popularne w całej północno-zachodniej Europie.

Owczarek pikardyjski, czyli pies do zadań specjalnych

Pewne jest, że już w XVIII wieku ten pies pomagał francuskim pasterzom przy pracy. Mieszkał na farmach, gdzie chronił zwierząt i całego dobytku. Według źródeł historycznych psy tego typu były przy używane przez przemytników tytoniu pomiędzy Francją a Belgią. Nosiły bowiem towary na własnym grzbiecie i skutecznie omijały celników. Co ciekawe, oni również również cenili jego umiejętności. Wyszkolony owczarek pikardyjski potrafił walczyć z przemytnikami i odszukiwać nielegalne towary.

Współczesne dzieje owczarków pikardyjskich

Podobne psy widnieją już nawet na średniowiecznych obrazach. Nie ma jednak pewności, że są to te same owczarki, jakie znamy dzisiaj. Pierwsza udokumentowana wzmianka o psie pikardyjskim pochodzi z 1899 roku. Oficjalny wzorzec rasy powstał w 1922 roku. Trzy lata później został uznany przez Francuski Związek Kynologiczny. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zatwierdziła go natomiast dopiero w 1955 roku.

Najrzadsza rasa psa?

Dwie wojny światowe spowodowały duże spustoszenie wśród wielu hodowli rasowych psów. Ucierpiała na nich także populacja owczarków pikardyjskich. Miłośnicy rasy uchronili ją jednak przed całkowitym wyginięciem. Nie jest to co prawda najrzadsza rasa psa, lecz nadal populacja owczarków pikardyjskich jest bardzo nieliczna. W całej Europie zamieszkuje zaledwie 3500 osobników. W Stanach Zjednoczonych jest ich dziesięć razy mniej. W Polsce pierwszy owczarek pikardyjski pojawił się w 2009 roku. Do dziś istnieje tylko jedna hodowla.

Berger picard – opis rasy

FCI kwalifikuje te psy do grupy 1. (owczarki i inne psy pasterskie), sekcji 1. (owczarki). Te pocieszne czworonogi żyją przeciętnie 12-14 lat. Suka dorasta do 55-60 cm przy masie 20-30 kg. Samiec może być nieco wyższy – 60-65 cm (przy takiej samej wadze). Jest to pies pasterski i stróżujący, którego obowiązują próby pracy.

Owczarek pikardyjski – wygląd

Oficjalny wzorzec rasy został zaktualizowany przez FCI w 2008 roku. Według niego owczarek pikardyjski powinien wyglądać następująco:

• średniej wielkości pies – umięśniony, lecz nie masywny. Powinien wyglądać harmonijnie i elegancko w ruchu i w postawie stojącej;
• wygląda na żywego i inteligentnego, zawsze jest lekko rozczochrany;
• ma naturalne proporcje – długość tułowia jest nieco dłuższa niż jego wysokość w kłębie. Suki mogą być dłuższe niż psy;
• kufa powinna mieć taką samą długość jak mózgoczaszka;
• łokieć powinien być w połowie wysokości w kłębie psa;
• głowa – niezbyt duża, nie jest zaostrzona. Czaszka jest lekko wypukła, a stop ledwo widoczny;
• nos – duży i czarny, z szeroko rozwartymi nozdrzami;
• kufa – mocna i prosta, lecz nie za długa ani ostra;
• okrągłe policzki i cienkie, przylegające wargi;
• owczarek pikardyjski ma charakterystyczne, długie brwi (około 4 cm), brodę i wąsy;
• zęby – mocne szczęki z kompletnym uzębieniem ułożonym w zgryz nożycowy;
• oczy – średniej wielkości, owalne i ciemne. Nie są zbyt wypukłe i nie powinny być w jaśniejszym kolorze niż orzechowy;
• uszy – średniej wielkości, szersze u nasady, stojące. Osadzone są dość wysoko, a ich czubek jest lekko zaokrąglony;
• szyja – mocna, dobrze umięśniona, uniesiona podczas ruchu;
• grzbiet prosty, mocne lędźwie, lekko opadający zad, podciągnięty brzuch;
• klatka piersiowa powinna sięgać do łokcia;
• ogon – długi i lekko zakrzywiony na końcu, nie powinien być noszony ponad grzbietem. Pokrywa go włos takiej samej długości jak ten, który znajduje się na tułowiu,
• kończyny – proste, długie i dobrze umięśnione;
• łapy – okrągłe, krótkie, zwarte. Opuszki powinny być mocne, a pazury krótkie i ciemne;
• brak wilczych pazurów i dodatkowych palców.

Sierść i umaszczenie owczarka pikardyjskiego

Owczarek pikardyjski porusza się swobodnie i elegancko. Jest elastyczny i wytrzymały. Jego sierść powinna być szorstka i dość długa. Przeważnie osiąga długość około 5-6 cm. Pokrywa równomiernie całe ciało. Podszerstek jest gęsty i delikatny, a wierzchnia sierść – raczej sucha w dotyku. Jej zabarwienie jest zwykle płowe. Może mieć szary nalot lub pręgi. Zdarza się też ciemniejsze szare umaszczenie. Dopuszczalne są niewielkie białe plamki na piersiach i palcach.

Owczarek pikardyjski – charakter

Owczarek pikardyjski nie jest agresywny, lękliwy ani nerwowy. Wręcz przeciwnie – to całkiem nieustraszony pies. Został doskonale uwarunkowany genetycznie do wykonywania swojej pracy. Świetnie sprawdza się jako stróż i pies do towarzystwa. Nadaje się do domu rodzinnego, gdyż jest cierpliwy i niegroźny dla dzieci.

Potrafi zaganiać stado, pilnować je i chronić przed drapieżnikami. Dziś jest jednak znacznie rzadziej używany do tych celów niż w przeszłości. Częściej znajdziesz go w zwykłym rodzinnym domu. 

Owczarek pikardyjski i jego usposobienie

Owczarek pikardyjski w razie potrzeby potrafi obronić swoją rodzinę. Jego charakter można określić jako typowy dla psa pasterskiego:

• jest odważny, wytrzymały i inteligentny;
• potrzebuje dużo ruchu i interesujących zajęć. 
• ważny jest też dla niego kontakt z człowiekiem. Łatwo się przywiązuje i potrzebuje bliskości.

To przemiły pies, który nie lubi zostawać sam w domu. Podczas pracy jest samodzielny i niezależny. Jednak w domu kocha mieć towarzystwo i może źle znosić samotność. Owczarek pikardyjski będzie opiekuńczy i cierpliwy względem dzieci. Nie powinien zrobić dziecku krzywdy – choć oczywiście nie należy zostawiać go z nim sam na sam. 

Wychowanie młodego owczarka pikardyjskiego

Szczeniaki są niezwykle energiczne, choć nieco spokojniejsze niż inne rasy pasterskie. Mimo pewnej potrzeby czułości i towarzystwa berger picard jest niezależny i lubi stawiać na swoim. Jeżeli chcesz wydobyć z niego to, co najlepsze, koniecznie jak najwcześniej zacznij tresurę. Owczarek pikardyjski powinien być dobrze zsocjalizowany z innymi psami i konsekwentnie wychowywany. Aby to osiągnąć, musisz najpierw zdobyć zaufanie swojego psa. 

Jak skutecznie wyszkolić owczarka pikardyjskiego?

Podczas szkolenia najlepiej sprawdzą się pozytywne metody, stymulujące zadania i bliska współpraca z właścicielem. Berger picard musi najpierw dokładnie zrozumieć polecenie i rozważyć jego wykonanie. Nie będzie ślepo za tobą podążał. Łatwo rozpoznaje pozory i szybko nudzi się bezmyślnym powtarzaniem zadań. Jego inteligencja i spryt znacznie lepiej przejawia się w realnych sytuacjach życiowych.

Czy owczarek pikardyjski jest agresywnym psem?

Owczarek pikardyjski wysoko ceni sobie entuzjastyczną pochwałę od swojego pana. Po odpowiedniej tresurze może stać się znakomitym psem obronnym. W przeszłości używano takich czworonogów do pracy w policji, służbach celnych, w ratownictwie i jako psich łączników podczas wojny. Owczarek, o którym piszemy, z natury nie jest agresywny. Jednak jeżeli zachodzi taka potrzeba, potrafi zawzięcie walczyć w obronie swojej rodziny lub stada.

Berger picard i jego potrzeby

Berger picard nadaje się do domu i do bloku, lecz zawsze trzeba zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu. Nie wystarczą tu zwykłe spacery (nawet bardzo długie). Rozładowuje swoją energię:

• podczas zabaw i aportowania;
• poprzez aktywność z innymi psami (jeżeli jest po prawidłowej socjalizacji);
• w psich sportach. 

Uwielbia mieć do wykonania sensowne zadanie i dostać za nie nagrodę.

Owczarek pikardyjski – zdrowie

Owczarek pikardyjski to zdrowy i wytrzymały pies. Czasem mogą pojawić się choroby oczu, atonia macicy lub dysplazja biodra i łokcia. Przeważnie jednak pies ten nie choruje. Jeżeli zapewnisz mu zdrową i zrównoważoną dietę, dożyje sędziwego wieku w zdrowiu i sprawności fizycznej.

Owczarek pikardyjski – cena

Jak wspominaliśmy, ten owczarek nie jest to najrzadsza rasa psa, lecz trudno ją uznać za popularną. W związku z tym kwota, jaką przyjdzie ci zapłacić za jednego szczeniaczka, będzie dosyć wysoki. Cena za owczarka pikardyjskiego z zarejestrowanej hodowli wynosi około 1000 euro. Jeżeli trafisz na wyjątkowo atrakcyjnego osobnika, może on kosztować nawet 1200 euro.
Owczarek pikardyjski to mało znany, choć bardzo pocieszny pies. Wygląd tego czworonoga nie przypadnie do gustu każdemu. Jednak jego bystre, czułe i energiczne usposobienie nadają mu niepodważalnego uroku. Ten piesek ma w sobie niesamowity potencjał, który należy z niego wydobyć odpowiednim wychowaniem.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 176/04.08.2010, https://www.zkwp.pl/wzorce/176.pdf, data publikacji obecnej wersji wzorca: 04.11.2008.