Owczarek czeski

Owczarek czeski to jedna z ras owczarków.Tak jak lepiej znani „kuzyni”, owczarki niemieckie, również chodsky pes wyróżnia się przywiązaniem do opiekuna, spokojem i umiejętnością stróżowania. Co jeszcze warto wiedzieć o owczarku czeskim? Sprawdź!

Podstawowe informacje

Charakterystyka rasy owczarek czeski (wzorzec FCI)

Jak wygląda owczarek czeski? Jest to pies średniej wielkości, którego wysokość w kłębie sięga od 49 do 55 cm. Pies tej rasy waży zwykle od 17 do 27 kg, przy czym suki są nieco mniejsze. Jedną z jego cech charakterystycznych jest przepiękna, gęsta i lśniąca sierść. Długość wierzchniej okrywy włosowej wynosi od 5 do 12 cm. Pod nią znajduje się miękki, krótki podszerstek. Wzorzec rasy określony przez FCI zakłada, że szata psów będzie zawsze w umaszczeniu czarnym lub czarno-brązowym z podpaleniami.

Owczarek czeski to pies o podłużnym ciele, zbudowany bardzo harmonijnie i proporcjonalnie. Kufa jest krótsza niż czaszka, nos średniej wielkości, oczy migdałowate o lekko skośnym kształcie. Uszy psów są wysoko osadzone, krótkie i sterczące. Grzbiet charakteryzuje się mocnym, prostym wyglądem, ogon naturalnie noszony jest lekko zgięty. Owczarek czeski średnio żyje od 10 do 13 lat, chociaż zdarzają się osobniki, których długość życia znacznie przekroczyła podane ramy.

Charakter i usposobienie psa rasy chodsky pes

FCI rasy stwierdza, że owczarek czeski to pies łagodny, niemal całkowicie pozbawiony agresji. Jest żywiołowy, a przy tym bardzo cierpliwy i opiekuńczy – także wobec dzieci. Lubi spędzać czas z opiekunem, nadaje się zarówno do roli psa stróżującego, jak i pasterskiego. Owczarek czeski jest nieufny wobec obcych, zdecydowanie broni tak powierzonego mu stada, jak i swojej rodziny. Ma doskonały węch i jest bardzo czujny.

Owczarek czeski potrzebuje jednak bardzo dużo ruchu – codziennie należy mu zapewnić długi spacer. Pies jest bardzo wytrzymały, więc nawet pokonanie kilkunastu kilometrów przychodzi mu z łatwością.

Wadą tej rasy może być jednak nadopiekuńczość (silny instynkt obronny wobec innych zwierząt i ludzi czyni z owczarków świetnie psy pasterskie, ale nieco trudniejsze zwierzęta towarzyszące). Wielu opiekunów uskarża się też na intensywne, okresowe linienie psa.

Owczarek czeski łatwo jednak podlega socjalizacji. Jest posłuszny i szybko uczy się nowych komend. Jego podatność na szkolenie nie mija z wiekiem – łatwo więc nauczysz nowych rzeczy zarówno szczenięta, jak i dorosłe psy.

Jak zadbać o zdrowie psiaków?

Owczarki czeskie przez wieki uważane były za bardzo zdrowe psy. Dobrze znosiły trudne warunki atmosferyczne, rzadko też ulegały schorzeniom typowym dla większych ras psów (takim jak dysplazja stawów biodrowych i łokciowych czy choroby żołądka).Jednak z uwagi na fakt, że w XIX wieku niemal zupełnie wyginęły i rasę odtworzono z bardzo małej liczby osobników, obecnie często zdarzają się problemy na tle genetycznym. Do najczęstszych należą problemy z płodnością, odpowiednią budową ciała oraz umaszczeniem. Większej liczby schorzeń hodowcy na razie nie zgłaszają, więc nie zostały one opisane w literaturze.

Pielęgnacja owczarków czeskich – pies nawykły do trudnych warunków

Owczarek czeski nie należy do ras trudnych w pielęgnacji. Jego sierść wymaga jedynie regularnego wyczesywania i kąpieli. W okresie linienia psa dobrze jest czesać codziennie, bo okrywę włosową gubi bardzo intensywnie. Raz w tygodniu, przy okazji czesania, dobrze jest też sprawdzić stan oczu, uszu i zębów psa, aby jak najwcześniej wykryć ewentualne schorzenia lub obecność pasożytów.

Historia rasy

Owczarki czeskie (chodsky pes) są niezwykle starą rasą psów. Bardzo popularne były już w XIV wieku – szczególnie na terenach zachodnich Czech zamieszkiwanych przez Chodów. Chodowie byli wolnym ludem strzegącym granic Czech. Od 1325 roku cieszyli się przywilejami związanymi z tą właśnie pracą. W XVI wieku (dokładnie 1576 roku) przywileje te zostały rozszerzone o możliwość korzystania z krótkiej i długiej broni oraz wykorzystywania do pracy średniej wielkości psów o wyglądzie przypominającym wilka (przodków dzisiejszych owczarków czeskich). Kiedy na terenach Chodów pojawiły się stada owiec i coraz popularniejsza stawała się ich hodowla, owczarki zaczęto także wykorzystywać w roli psów pasterskich.

Z czasem rasa owczarków czeskich traciła na znaczeniu i powoli zanikała. Do jej ponownego odkrycia doszło pod koniec XIX wieku. Jak to się stało? Wpływ na ponowne zainteresowanie rasą owczarków czeskich oraz historią Chodów miały dwa czynniki:

• wydanie przez czeskiego pisarza i dramaturga Aloisa Jiraska książki „Psogłowi”;
• postawienie w Hradku pomnika (1895 rok) Jana Koziny, przywódcy chodzkiego powstania. Na postumencie Kozinie towarzyszy pies.

Współczesne hodowle owczarka czeskiego

Od tamtego czasu trwały prace nad odtworzeniem rasy z nielicznych ocalałych osobników. Starannie dobierano psy dopuszczane do hodowli i rozrodu. W 1985 roku grupa psich hodowców pod kierownictwem kynologa Jana Findejsa ogłosiła zakończenie prac i odtworzenie rasy. Jednak FCI owczarki czeskie uznała dopiero w 2019 roku.

Obecnie w Czechach żyje kilka tysięcy owczarków czeskich. Poza granicami tego kraju psy są mało popularne – choć i to powoli się zmienia. W Polsce liczebność osobników tej rasy szacuje się na ok. kilkanaście sztuk. Pierwszy w Polsce owczarek czeski został sprowadzony z czeskiej hodowli w 2003 roku.

Owczarek czeski to bardzo przyjazny, łagodny i rodzinny pies. Jeśli więc szukasz towarzysza dla dzieci, który jednocześnie będzie posłuszny i chętnie potowarzyszy ci podczas codziennego joggingu, warto rozważyć przedstawiciela tej rasy. Z ułożeniem psa poradzi sobie nawet zupełny amator!

Bibliografia

FCI-Standard N° 364, 07.05.2019/ EN, https://www.zkwp.pl/wzorce/364.pdf, tłumaczenie polskie (z jęz. angielskiego) lipiec 2022 Mirosław Redlicki, data publikacji obowiązującego wzorca: 20.02.2019.