Mudi

Mudi, czyli węgierski pies pasterski, to odważny i pracowity pies. Jest inteligentny i aktywny – o czym musi pamiętać każdy właściciel. Bez odpowiedniej dawki wysiłku fizycznego i umysłowego taki piesek może się nudzić i niesfornie zachowywać. Co warto wiedzieć o tej rasie? Oczywiście, nie jest całkowicie bez wad. Zanim zdecydujesz się na czworonoga, który jest nazywany owczarkiem z Węgier, koniecznie poznaj go bliżej.

Podstawowe informacje

Mudi – ogólne informacje

Pies mudi należy do I grupy FCI, sekcji 1. Oznacza to, że jest to rasa typowo pasterska, która nie jest poddawana próbom pracy. To rasa nieduża, ponieważ psy osiągają przeciętnie 41-47 cm wzrostu, a suki 38-44 cm. Ich masa waha się pomiędzy 8 a 15 kg. Węgierski owczarek żyje zwykle około 14-16 lat. 

Owczarek węgierski mudi – wygląd

Jeżeli podobają ci się naturalnie wyglądające psy, owczarek mudi na pewno przypadnie ci do gustu. Jest to średniej wielkości pies z pofalowaną, kędzierzawą sierścią. Wygląda na czujnego, inteligentnego i przyjaznego, bez cienia lęku czy agresji. Zdarzają się rozmaite umaszczenia (w tym nawet albinosy). Jeśli chodzi o budowę, ważna jest proporcja pomiędzy tułowiem, a wysokością w kłębie – powinny być mniej więcej takie same. Klatka piersiowa jest nieco mniejsza niż połowa wysokości. Kufa powinna być troszkę mniejsza niż połowa długości głowy.

Mudi – wzorzec rasy

Obowiązujący wzorzec rasy FCI został opracowany w 2004 roku. Według niego mudi powinien wyglądać następująco:

• głowa – powinna zwężać się ku nosowi, z ledwie zauważalnym stopem;
• nos – wąski i zaokrąglony, ze średnimi nozdrzami. Najczęściej jest czarny, lecz przy niektórych umaszczeniach dopuszczalne są też barwy szare i czekoladowe;
• kolor warg powinien odpowiadać pigmentacji nosa. Wargi przylegają do zębów i są postrzępione w kącikach;
• zęby – równomiernie rozmieszczone, średniej wielkości;
• oczy – wąskie, skośne, jak najciemniejsze. Mudi blue merle może mieć porcelanowe lub niebieskie oczy.Powieki muszą być przylegające i ciemne.
• uszy – wysoko osadzone, stojące i spiczaste, bardzo ruchliwe i porośnięte sierścią;
• szyja – osadzona nieco wyżej, łukowata, średniej długości, umięśniona;
• tułów – wyraźny kłąb, krótki i prosty grzbiet, nieduży i lekko spadzisty zad, płaskie żebra, dość szeroka klatka;
• ogon – osadzony w miarę wysoko, w stanie spoczynku swobodnie zwisa, a przy pobudzeniu jest noszony powyżej grzbietu. Niektóre mudi rodzą się bez ogona lub ze szczątkowym ogonem – nie jest to wadą, a cięcie długiego ogona nie jest pożądane;
• kończyny są dość długie i dobrze umięśnione. Łapy pies ma okrągłe, z dobrze zarysowanymi palcami. Pazury są ciemne i mocne. Wilcze pazury nie są pożądane;
• skóra – nie tworzy fałd, gładko przylega na całym ciele;
• krok jest zazwyczaj szybki i krótki.

Sierść i umaszczenie psa mudi

Głowa i cały przód ciała mudi jest pokryty krótkim, prostym i przylegającym włosem. Na reszcie ciała sierść rośnie równomiernie. Tutaj powinna być znacznie dłuższa, mocno pofalowana. Jest gęsta i lśniąca. Może dorastać od 3 do 7 cm. Zdarzają się różne umaszczenia:

• płowe;
• czarne;
• niebieskie marmurkowe – mudi blue merle ma czarne łatki, pręgi i cęgi na błękitnoszarym (jasnym lub ciemnym) tle;
• popielate;
• czekoladowe;
• białe.

Niektóre szczeniaki rodzą się z białymi znaczeniami na ciele. Takie cechy są dopuszczalne, lecz niepożądane. Niekiedy psy dorastają do większych rozmiarów niż zostało to ustalone w oficjalnym wzorcu.

Mudi – charakter i usposobienie 

U psów tej rasy wyraźnie widać pozostałości po przodkach – zarówno w wyglądzie, jak i w charakterze. Owczarek potrzebuje dużej dawki ruchu i stymulujących zajęć umysłowych. Jednocześnie wcale nie lubi się przepracowywać. Idealna dla niego sytuacja to taka, w której nie czuje presji, lecz jest otoczony bodźcami, na których może skupić swoją uwagę. 

Mudi a zwierzęta i inni ludzie 

Pasterski i obronny charakter psa mudi sprawia, że jest on z natury dość nieufnie nastawiony do obcych.Nie powinien być jednak przy tym szczególnie agresywny. Po prostu woli zachować dystans od obcych. Owczarek z Węgier nie powinien mieć większych problemów z gośćmi przychodzącymi do domu. Zwykle wita ich dość przyjaźnie lub zachowuje pewną ostrożność. Akceptuje też inne gatunki zwierząt na swoim terenie. Nie powinien też sprawiać kłopotów w kontaktach z innymi psami.

Jakie cechy ma owczarek węgierski mudi?

Mudi jest inteligentny, żywiołowy i odważny. To zwierzak zawsze czujny i gotowy do działania. Doskonale sprawdza się jako stróż, ale też może być psem rodzinnym. Szybko się uczy i z łatwością dostosowuje się do nowych warunków. Mocno przywiązuje się do swojego właściciela i nie przepada za samotnością. Zdecydowanie nie można zamykać go samego na cały dzień. Jeśli poświęcisz mu wystarczająco wiele czasu, odwdzięczy ci się dużym posłuszeństwem i lojalnością.

Mudi – opieka i pielęgnacja

W niektórych krajach mudi używane są jako psy ratownicze. Dobrze sprawują się też w różnych psich sportach. Są to z pewnością doskonali towarzysze osób aktywnych – będą cieszyć się ruchem razem z tobą. Na niektórych obszarach Węgier wciąż są wykorzystywane jako psy pasterskie.

Mudi i jego szkolenie

Mudi to zwierzak bystry, inteligentny i lojalny. Mocno przywiązuje się do swojego właściciela i jest bardzo chętny do wspólnej pracy i zabawy. Chłonie informacje jak gąbka. Z reguły dość łatwo nauczyć go nowych rzeczy. Musisz z tym jednak uważać – mudi tak samo szybko uczy się dobrych, jak i złych nawyków. Przyda mu się konsekwentne podejście, dyscyplina i odpowiednia socjalizacja już w młodym wieku.

Mudi – dieta

Owczarek węgierski mudi nie jest szczególnie wymagający, jeśli chodzi o żywienie. Możesz karmić go suchą lub mokrą karmą wysokiej jakości, z dobrym składem. Jednak pamiętaj, że to typowo wiejski pies – bardziej ucieszy się z tradycyjnych posiłków. Oczywiście, musi to być psia (a nie ludzka!) dieta. Podawaj mu dobrej jakości mięso i warzywa w dużych porcjach. Najlepiej podzielić posiłki na dwa dziennie – rano i wieczorem.

Jak dbać o owczarka z Węgier?

W przypadku tego psa pielęgnacja nie jest szczególnie skomplikowana. Nie znaczy to jednak, że możesz ją zaniedbywać. Powinieneś dokładnie szczotkować swojego czworonoga mniej więcej raz na dwa tygodnie. W okresie, gdy intensywnie linieje, warto robić to nawet częściej. Sierść psa mudi może się dość łatwo filcować, szczególnie w wilgotnym otoczeniu. Częste kąpiele nie są zalecane, ponieważ mogą nadmiernie wysuszać skórę. Możesz myć psa sporadycznie, w przypadku większych zabrudzeń.

Mudi – zdrowie

Mudi jest wytrzymały, ma bardzo dobrą odporność i raczej rzadko choruje. Nie powinien mieć większego problemu ze znoszeniem wysokich i niskich temperatur. Nie wykazuje też tendencji do tycia. Jedyna choroba, jaka jest u niego powtarzalnie zauważalna, to dysplazja biodrowa. Jeśli będziesz regularnie sprawdzać jego stan zdrowia, powinien spokojnie dożyć kilkunastu lat.

Owczarek węgierski mudi w mieszkaniu?

Czy to możliwe? Jak zapewne możesz się już domyślić, mudi potrzebuje dużo długich spacerów. Lubi być czymś zajęty i stymulowany. Nie oznacza to jednak, że taki pies nie nadaje się do małego mieszkania. Ważne, żebyś zapewnił mu własny, przytulny kąt i dużo ruchu. Jeżeli nie masz czasu na regularną aktywność ze swoim psem, zdecydowanie nie jest to rasa dla ciebie. Jeśli jednak dobrze się nim zajmiesz, nie będzie żadnych przeciwwskazań, aby pies zamieszkał w mieszkaniu w bloku. Mudi jest z natury dość szczekliwym psem, więc bierz to pod uwagę. Jeżeli zauważysz takie skłonności u swojego psa, warto go tego oduczyć. Ignorowany nawyk szczekania może przekształcić się w dość uciążliwy problem. Nie da się go całkowicie wyeliminować, ale możesz jednak postarać się go ograniczyć.

Owczarek z Węgier – historia rasy i ciekawostki

Mudi pochodzą z Węgier. Jest to jedna z trzech małych zaganiających ras owczarków węgierskich. W przeszłości te psy były typowo wykorzystywane podczas wypasu owiec, krów i świń. Świetnie nadawały się też do tępienia szkodników i do stróżowania. Niekiedy towarzyszyły swoim właścicielom podczas polowań na dziki i inną leśną zwierzynę. W dzisiejszych czasach mudi jest czasem szkolony i wykorzystywany do wykrywania narkotyków.

Historia psów mudi

Pies znany dziś jako owczarek z Węgier to potomek teriera tybetańskiego, który dotarł do Europy już w starożytności z plemieniem Madziarów. Pumi i mudi są młodsze, bo datuje się je na około XVIII wiek. Dla węgierskich pasterzy liczyła się przede wszystkim użytkowość psów. Dlatego te trzy typy były ze sobą często dość mocno pomieszane. Dopiero później, wraz z rozwojem współczesnej kynologii, wyszczególniono z tych mieszanek odrębne od siebie rasy.

Owczarki chorwackie i węgierskie w dawnych wiekach

Niektórzy badacze uważają, że historia mudi jest jeszcze starsza. Owczarki chorwackie są do nich tak podobne, że mogą uchodzić za odmianę tej samej rasy. Pierwszy opis owczarka chorwackiego datowany jest na XIV wiek. Natomiast najstarsze opisy z Węgier posługujące się nazwami puli lub pumi pochodzą z XVIII wieku. Wyraz „mudi” został użyty po raz pierwszy w 1935 roku. Nazwa pochodzi od imienia najlepszego psa nabytego przez pierwszego hodowcę tej rasy.

Nowsza historia owczarków mudi

W 1936 roku psy mudi zostały oficjalnie uznane na terenie Węgier. Niestety, II wojna światowa położyła kres znacznej części ich populacji. W latach 60. ubiegłego stulecia podjęto pierwsze próby odnowy rasy. Stopniowo powstawało coraz więcej hodowli – z obniżonym dopuszczalnym wzrostem i mniejszymi opcjami umaszczenia. W 2001 roku zmodernizowano wzorzec, uwzględniając więcej wariantów kolorystycznych.

Pies mudi dziś

Poza granicami Węgier jest to rasa dość rzadka. Mudi są dostępne głównie w Finlandii i sporadycznie w innych krajach środkowej i północnej Europy. Zarejestrowane hodowle znajdują się też w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Pierwszy pies tego typu zawitał do Polski w 1998 roku. Do tej pory urodziło się w naszym kraju zaledwie kilka miotów tej rasy.

Owczarek węgierski mudi – cena

Mudi jest psem dość rzadko spotykanym w Polsce. Działają tutaj hodowle, ale szczeniaki rodzą się dość rzadko. Ze względu na ich małą dostępność cena jest dosyć spora. Koszt takiego psa z rodowodem wynosi około 3600-4000 zł. Zdecydowanie łatwiej jest kupić psa mudi za granicą. Do całkowitych wydatków musisz też doliczyć miesięczne koszty utrzymania. Wynoszą one średnio 80-150 zł.

Ten niewielki, szczekliwy piesek jest bardzo odważny i inteligentny. Ma wielki entuzjazm do pracy i silny charakter. Mudi to zdecydowanie nieodpowiedni towarzysz dla osób starszych i ludzi przyzwyczajonych do siedzącego trybu życia. Potrzebuje dużo bodźców fizycznych i umysłowych. Jako typowy pies pasterski lubi czuć się potrzebny i użyteczny. Jest bardzo chętny do współpracy, niewymagający pod względem pielęgnacyjnym. Może żyć długo i powinien być odporny na choroby. To doskonały pies dla osób ceniących sobie aktywny tryb życia.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 238, https://www.zkwp.pl/wzorce/238.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 09.11.2004.