Można odnieść wrażenie, że większość osób nie pamięta lub nawet nie zna pierwotnej roli tych wyjątkowych czworonogów. Labrador biszkoptowy zasłynął jako wybitny pies rodzinny, ale wcześniej towarzyszył ludziom w innym charakterze. Zagadkę pomoże rozwikłać pewna klasyfikacja. Labrador retriever, wraz z innymi odmianami kolorystycznymi, to czworonóg zaliczany przez FCI do grupy VIII, czyli aporterów, płochaczy i psów dowodnych. Obok pokrewnych psów, np. golden retrievera lub curly coated retrievera, jest zaliczony rzecz jasna do sekcji aporterów. Co to oznacza? Jakie zadania labrador biszkoptowy wypełnia obecnie? Wszystkiego o tych zwierzakach dowiesz się z naszego artykułu!
Labrador biszkoptowy – wygląd tych psów
Labrador retriever to pies średniej wielkości, dorastający do około 56-57 cm wysokości. Ma silną i zbitą budowę ciała. Nie należy też do psów lekkich. Dorosłe zwierzęta ważą od 25 do nawet 36 kilogramów. Pupile te wyróżniają się szeroką czaszką i pyskiem, a także opadającymi luźno uszami. Mają także znany wielu osobom gruby ogon, zwężający się stopniowo ku końcowi. Przypomina on nieco ogon wydry. Sierść tych psów jest dla nich cechą charakterystyczną. Przylega do ciała i jest krótka, a wodoodporny podszerstek zapewnia czworonogom izolację termiczną.
Labrador biszkoptowy a inne typy umaszczenia rasy
Labrador biszkoptowy (według wzorca rasy „żółty”) to jedna z trzech odmian kolorystycznych dopuszczonych przez wzorzec FCI. Psy tego typu przyjmują barwę od jasnokremowej przez płową aż do ciemnorudej. Nie jest to jednak najczęściej spotykana odmiana.
Nie tylko labrador biszkoptowy, czyli pozostałe umaszczenia
Powszechniejsze są czarne labradory. Najrzadszym umaszczeniem jest zaś to wątrobiane, określane też jako czekoladowe. Ciekawe są także srebrne labradory, jednak odmiana ta jest uznawana przez hodowców za zagrożenie czystości rasy. Te zwierzaki nie są więc zwykle dopuszczane do rozrodu. Warto jeszcze wspomnieć, że wszystkie odmiany kolorystyczne mogą mieć na piersi niewielką białą plamkę. Jest to jedyny dopuszczony przez wzorzec dodatek.
Labrador biszkoptowy – wyjątkowy charakter psów
Zwierzęta, o których mowa, spędzały czas w towarzystwie myśliwego. Labradory musiały więc być bezwzględnie posłuszne. Cecha ta przetrwała do dziś i pupile ciągle starają się sprostać oczekiwaniom właściciela. Są również bardzo lojalne, a wobec obcych taki retriever będzie nastawiony raczej przyjaźnie.
Czy szkolenie labradora biszkoptowego jest trudne?
Na pewne zachowania trzeba być szczególnie wyczulonym w przypadku retrievera. Niepożądaną cechą jest agresja, którą labrador biszkoptowy może nabyć poprzez przebywanie z innymi agresywnymi osobnikami. Właściwie socjalizowane i prowadzone psy będą jednak świetnymi towarzyszami. Są inteligentne, ciekawskie, lubią pracę z człowiekiem i śmiało wypełniają postawione przed nimi zadania.
Jakim zdrowiem cieszy się labrador biszkoptowy?
Duża popularność rasy wpływa niestety na rozwój pseudohodowli, które są nastawione wyłącznie na zysk i nie zapewniają zwierzętom właściwych warunków. Ponadto, pseudohodowcy mogą krzyżować ze sobą psy obciążone wadami genetycznymi, przez co ich szczeniaki często okazują się chorowite i szybko padają. Najczęstszymi chorobami labradorów są:
- dysplazja stawów biodrowych (czasami także łokciowych);
- młodzieńcze zapalenie kości (enostoza);
- postępujący zanik siatkówki;
- zaćma;
- jaskra;
- zerwanie więzadeł na skutek zbyt dużego wysiłku;
- zapalenie uszu;
- skręt żołądka;
- alergie pokarmowe i skórne;
- porażenie krtani.
Jakiej pielęgnacji wymaga labrador biszkoptowy?
Krótka sierść labradora zapewnia mu dobrą izolację zarówno przed zimnem, jak i przed wodą. Nie wymaga także zaawansowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy przeczesać labradora biszkoptowego odpowiednio dobraną szczotką mniej więcej raz w tygodniu, by pozbyć się zalegającej sierści. W okresie linienia musisz oczywiście to robić nieco częściej. Oprócz tego po każdym spacerze (zwłaszcza tym połączonym z kąpielą lub wypadem do lasu) należy kontrolować uszy zwierzęcia. Pod opadającymi płatami skóry mogą się bowiem rozwijać infekcje.
Labrador biszkoptowy – jak powinno wyglądać żywienie tych psów?
Niestety, labradory są rasą z dużą skłonnością do tycia. To zwierzęta wyróżniające się ogromnym apetytem. Żarłoczność w połączeniu z niedostateczną dawką ruchu daje dość często spotykany widok psa z nadwagą lub nawet otyłością. Obciąża to jeszcze bardziej stawy zwierzęcia, które są narażone na wspomniane choroby. Dieta psa powinna opierać się na mięsie i warzywach. Unikaj zbyt dużej ilości tłuszczu i niepotrzebnego zboża. Musisz także dobrze porcjować jedzenie, ponieważ pies pozostawiony sam sobie zje znacznie więcej, niż powinien. Oprócz głównego pokarmu możesz mu jednak podać także smakołyki.
Labrador biszkoptowy – hodowla na świecie i w Polsce
Opisywane psy są popularne, więc znalezienie odpowiedniej hodowli nie powinno przysporzyć problemów. Trzeba tylko wiedzieć, gdzie szukać. Związki hodowlane zrzesza Związek Kynologiczny w Polsce, dlatego w należących do niego hodowlach warto poszukiwać szczeniąt labradora biszkoptowego. Odpowiedzialni hodowcy dokumentują wszystkie mioty, nie ukrywają informacji na temat psów i wydają niezbędne dokumenty. Warto szukać miejsc, w których sprzedawcom rzeczywiście należy na jak najlepszych miotach, ponieważ dzięki temu masz szansę na zdrowe i silne szczenięta.
Ile kosztuje zazwyczaj labrador biszkoptowy?
Wspomniana popularność rasy przekłada się także na ceny. Niestety, nie należą do niskich. Za szczeniaka zapłacisz zwykle od 3000 do 6000 zł, a za potomków wybitnych rodziców – jeszcze więcej. Zdarzają się też oferty pozornie o wiele bardziej atrakcyjne, w granicach 500, a nawet 300 zł. To jednak nie okazja, ale oszustwo. Trudno oczekiwać, że za takie pieniądze kupisz psa z dobrej hodowli lub z prawdziwym rodowodem. Często takie oferty wystawiają pseudohodowle lub zwykli oszuści sprzedający psy w typie rasy. Przypominają one labradory biszkoptowe, ale nie mają żadnych dokumentów i nie są rasowe.
Labrador biszkoptowy – krótka historia rasy
Nazwa omawianej rasy może sugerować jej pochodzenie. Psy te wywodzą się bowiem z południowej części Nowej Fundlandii, gdzie były hodowane już od XVIII wieku. Użytkowane przez rybaków do pracy przy sieciach, rozwinęły wszystkie swoje cechy charakterystyczne, które zachowały do dzisiaj. W XIX wieku trafiły do Europy, gdzie postawiono na łowieckie użytkowanie tych kanadyjskich czworonogów. W Anglii zostały uznane za osobną rasę w 1903 roku. Od tamtego czasu pupile zaczęły pojawiać się coraz częściej na wystawach i szybko stały się nie tylko towarzyszami myśliwych, lecz także całych rodzin.
Labrador biszkoptowy – dla kogo jest ten pies?
Nie można zapominać, że labradory są zwierzętami użytkowymi. Zostały wychowane do pracy i nadal powinny mieć zapewnioną aktywność. Mimo to bardzo często służą wręcz jako kanapowi towarzysze całych rodzin. Nadają się co prawda do opieki nad dziećmi, jednak pamiętaj, że te zwierzęta wymagają stymulacji intelektualnej i ruchowej. Bez niej labradory biszkoptowe (i o innych umaszczeniach) szybko przybierają na wadze i tracą entuzjazm. Najlepiej poczują się z kimś, kto będzie nastawiony na pracę z nimi, np.:
- przy polowaniu;
- w psim sporcie.
Ważne jest również konsekwentne i cierpliwe szkolenie psów, bez agresji.
Labrador biszkoptowy i jego nieprzeciętne zdolności
Labradory świetnie zapamiętują różne rzeczy, więc mogą bezbłędnie aportować upolowane ptactwo. Ze względu na to, że są świetnymi pływakami, potrafią również wyławiać ptactwo wodne. Czułe zmysły sprawiają, że labradory retrievery widuje się w policji i ratownictwie. Świetnie radzą sobie bowiem ze znajdowaniem narkotyków, tytoniu i ratowaniem ludzi, na przykład w gruzowiskach czy lawinach. Łagodny charakter i chęć do nauki czyni z nich świetnych towarzyszy osób niepełnosprawnych. To także pupile idealne do dogoterapii. Jak wspomnieliśmy, sprawdzają się w psim sporcie, m.in. agility, frisbee czy obedience.
Labrador biszkoptowy – ciekawostki o rasie
Czego jeszcze możesz się dowiedzieć o tej rasie? Przedstawiamy kilka ciekawostek, które warto znać:
- te czworonogi mają błonę pławną pomiędzy palcami łap, która umożliwia im pływanie i aportowanie ptactwa wodnego;
- w dziewiętnastowiecznych tekstach można napotkać terminy „labrador” i „nowofundland” używane zamiennie. Sugeruje to, że obie te rasy wywodzą się od wspólnych przodków;
- istnieją dwa główne typy tej rasy, czyli labrador pracujący i wystawowy. Pierwszy ma wyższą i dłuższą głowę, drugi zaś jest nieco cięższy i ma bardziej zwarty kościec;
- na początku hodowano wyłącznie czarne psy tej rasy, a labradory biszkoptowe i czekoladowe były uznawane za obciążone wadami. Z czasem rozwinęła się szersza hodowla, uwzględniająca także pozostałe dwie odmiany.
Labrador biszkoptowy to wyjątkowy kompan myśliwych, sportowców i aktywnych rodzin. Pies potrzebuje stymulacji fizycznej i umysłowej, a także cierpliwego szkolenia. Jeśli zapewnisz mu to wszystko wraz z odpowiednią dawką ruchu, okaże się wspaniałym kompanem!
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 122 /12.01.2011, https://www.zkwp.pl/wzorce/122.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010.
