Duży münsterländer

Ponieważ duży münsterländer jest bardzo rzadką rasą psów myśliwskich, trudno w sieci o dobrą i trafną charakterystykę rasy. Znacznie łatwiej o hodowców jego mniejszego kuzyna, małego münsterländera. Dlaczego tak się dzieje? Przeczytaj nasz artykuł o ciekawym wyżle!

Podstawowe informacje

Historia wyżłów z Münster

W Niemczech długowłose psy myśliwskie polowały z człowiekiem od średniowiecza. Pierwotnie duży münsterländer był po prostu wariantem długowłosego wyżła niemieckiego o umaszczeniu czarno-białym. W 1909 roku Klub Niemieckiego Wyżła Długowłosego wykluczył z hodowli psy tej maści, uznając ją błędnie za skutek domieszki krwi setera. Miały one jednak swoich zwolenników, głównie w Dolnej Saksonii i okolicach Münster. Hodowali oni nadal „niepoprawne” psy. W 1919 roku powołali Klub Czystej Hodowli Czarno-Białych Wyżłów z Münster. Tak powstał duży wyżeł münsterlandzki – duży münsterländer.

Duży münsterländer – charakterystyka rasy

Psy tej rasy mierzą od 60 do 65 cm wysokości w kłębie i ważą do 30 kg. Suki mają od 58 do 63 cm wysokości i nie przekraczają zwykle 25 kg. Opis rasy (wzorzec) podkreśla proporcje – długość ciała może przekraczać wysokość w kłębie o najdalej 2 cm. Powinny być zbliżone. Sierść jest półdługa, na tylnych łapach i ogonie tworzy charakterystyczne frędzle. Umaszczenie zawsze białe w czarne łaty lub niebieskie przesiane. Głowa zawsze jest czarna. Dopuszcza się jedynie niewielką białą strzałkę. Wygląd dużego münsterländera wynika z jego użytkowości. Zbyt długa sierść mogłaby utrudniać mu pracę w łowisku.

Charakter münsterländera

Instynkt łowiecki, zamiłowanie do aportowania, żywy temperament i przyjazny charakter – to typowe cechy rasy. Duży münsterländer jest wierny, wykazuje się dużą cierpliwością w stosunku do dzieci. Jest podatny na szkolenie i odważny. Wzorzec podkreśla, że jest „pewny w pracy, w szczególności po strzale”. Nie można jednak zapominać, że duży münsterländer nigdy nie był hodowany na kanapę! Właściciel musi zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu oraz dostosowaną aktywność. Duży münsterländer kocha wodę, co wraz z chęcią do aportowania warto wykorzystać w sporcie (dummy) oraz konkursach pracy wyżłów.

Od Redakcji

Bierz pod uwagę, że mała popularność psów tej rasy przekłada się na specyficzny jej charakter. Zwierzęta te nie są hodowane pod kątem cech typowych psów rodzinnych. To rasa polująca, myśliwska, wymagająca od opiekuna nie tylko zaangażowania, ale i zaplanowania pracy tak, aby pies mógł realizować swoje potrzeby i czynności, do których był przygotowywany przez wiele pokoleń. Zastanów się, czy podołasz jego wychowaniu.

Użytkowość – specjalista do polowań na ptactwo

Charakterystyczny wygląd, potrzeba ogromnej ilości ruchu oraz cechy charakteru tego wyżła nie biorą się znikąd. Na ukształtowanie tej rasy duży, a nawet największy wpływ miała jego użytkowość. Duży münsterländer od wieków wykorzystywany był w Niemczech do polowań na ptactwo, nad wodą, w polu i w lesie. Półdługa sierść o czarno-białym umaszczeniu chroni go przed wilgocią i zimnem. Ma doskonały węch, świetnie sprawdza się w wyszukiwaniu postrzelonej zwierzyny, a także tropieniu. Może więc zmykać, gdy poczuje trop. Na szczęście chętnie się uczy, można więc ograniczyć ryzyko przez odpowiednie szkolenie.

Hodowla nie na wygląd!

Duży münsterländer to regionalny specjał myśliwych znad Renu. Większą popularnością cieszą się inne niemieckie psy myśliwskie, w tym mały münsterländer. Dlaczego tak jest? Być może odpowiedź tkwi w polityce hodowlanej. Na oficjalnej stronie zrzeszającego niemieckich hodowców rasy można przeczytać: „Hodujemy psy myśliwskie od myśliwego dla myśliwego”. Liczą się cechy użytkowe, nie wygląd. Hodowcy dbają, by ich szczenięta miały szansę je rozwijać w nowych domach. Zatem młode duże münsterländery rzadko bywają wydawane w niepolujące ręce jako domowe pieszczochy. Idealny właściciel? Myśliwy.

Duży münsterländer jako pies domowy

Gdy prześledzi się żywot psów ras, które stały się popularne, trudno dziwić się hodowcom dużego münsterländera. Otyłe labradory, sfrustrowane beagle, agresywne cocker spaniele… Nie zawsze jednak niepolujący dom jest złym wyborem dla myśliwskiego psa, więc nie musisz się poddawać. Wszystko zależy od chęci i zaangażowania opiekuna. Jeżeli lubisz naprawdę aktywnie spędzać czas i nie masz nic przeciwko regularnym treningom psich sportów, jak dummy czy mantrailing, duży münsterländer może nie być złym wyborem. Chciałbyś dużego münsterländera, bo podoba ci się jego umaszczenie i ładny pysk? Nie wybieraj go.

Wychowanie dużego münsterländera

Duży münsterländer skrywa w sobie pokłady niespożytej energii. Właściciel musi wykazać się dużą cierpliwością, wychowując szczeniaka! Lekcje powinny być krótkie i składać się maksymalnie z 5 powtórzeń polecenia. Lepiej skończyć po 3. dobrze wykonanym razie, niż przeciągać sesję. Pies ten jest inteligentny i szybko się uczy. Karanie go nie ma sensu, ponieważ może go to tylko zrazić do nauki. Bardzo istotne jest zbudowanie z nim jak najlepszej relacji – tylko wtedy dorosły duży münsterländer odwdzięczy się posłuszeństwem. Ze względu na silny instynkt łowiecki równie ważna jest wczesna nauka przywołania.

Od Redakcji

Duży münsterländer nie jest dobrym psem do trzymania na podwórku. Z uwagi na silny instynkt, bez kontaktu z opiekunem prawdopodobnie sam znajdzie sobie zajęcie. Niekoniecznie Ci się ono spodoba! Psy myśliwskie, które nie realizują swojej pasji łowieckiej i nie mają bliskiego kontaktu z człowiekiem, często uciekają i polują samodzielnie. Ich ofiarą mogą się stać nie tylko dzikie zwierzęta, ale i drób hodowany przez sąsiadów…

Duży münsterländer – zdrowie

Myśliwy do pracy w łowisku nie potrzebuje psa, który wciąż zapadał na choroby. Większość użytkowych psów to rasy zdrowe, w tym także duży münsterländer. Jak u większości psów o obficie owłosionych uszach, może występować u niego tendencja do zapalenia ucha. Warto więc poświęcać uszom regularnie czas. Istnieje ryzyko dysplazji stawów biodrowych, co zdarza się u wielu dużych ras. Trzeba pamiętać, że takie szczenięta rosną szybko. Nie można ich forsować zbyt dużą ilością ruchu, póki piesek się rozwija. Wiele późniejszych problemów ze stawami i kośćcem wynika z nieprawidłowego żywienia i zbyt intensywnego ruchu oraz ćwiczeń.

Duży münsterländer – alternatywy

Hodowcy niekoniecznie chcą wydawać szczenięta dużego münsterländera w niepolujące ręce. Nie jest to pies dla każdego. Na szczęście ras powstało około 400. Istnieją również takie przypominające dużego wyżła z Münsteru. Pierwszy na myśl przychodzi oczywiście mały münsterländer, ale to nie jedyna możliwość. Szukasz aktywnego psa w typie długowłosego wyżła? Rozważ takie rasy, jak:

• seter angielski;
• seter irlandzki czerwono-biały;
• wyżeł niemiecki długowłosy;
• wyżeł weimarski długowłosy;
• flat coated retriever.

Duży münsterländer to piękny i mądry, ale bardzo rzadki pies. Łowcy cenią go niezwykle wysoko i nie z każdym chcą się nim dzielić. Istnieje jednak wiele ras wyżłów i retrieverów, które przypominają münsterländera. Pamiętaj jednak, że są to psy myśliwskie. Wszystkie wymagają odpowiedniego zajęcia i dużej dawki ruchu, by ich ogon radośnie merdał!

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 118/ 06.12.2012, wersja polska: styczeń 2013, https://www.zkwp.pl/wzorce/118.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2012.