Podstawowe informacje o beagle
Beagle jest dosyć popularnym psem, który często towarzyszy myśliwym. Jest zdrowy, odporny i bardzo wytrzymały. Uwielbia ruch i długie spacery. Psy te mogą być wspaniałymi towarzyszami dla całej rodziny. Warunkiem jest jednak szkolenie i odpowiednia socjalizacja. Bez nich pupil szybko zacznie sprawiać problemy. W jaki sposób postępować z tą rasą psów, aby ich uniknąć? Czytaj dalej!
| Ogólne wrażenie | mocny, zwarty i szlachetny pies gończy |
| Rozmiar | wysokość: 33–40 cm; waga: ok. 15 kg |
| Szata | sierść: krótka, ostra, z podszerstkiem maść: trójbarwna; biała w łaty; cytrynowa, czerwona, płowa, czarna – wszystkie z białym; czysto biała |
| Charakter | wesoły i żywy; niezależny, ma tendencje do włóczęgostwa; skłonny do zabaw; tolerancyjny wobec dzieci |
| Długość życia | 12–15 lat |
| Pochodzenie | Wielka Brytania |
| Użytkowość | pies gończy |
| Klasyfikacja FCI | grupa 6 (psy gończe, posokowce i rasy pokrewne), sekcja 1.3. (małe psy gończe); obowiązują próby pracy |
Pies beagle to najmniejszy ogar, którego na polowaniach wykorzystuje się przede wszystkim do łapania niewielkiej zwierzyny. Z większą ten pies nie poradziłby sobie – waga beagle’a to około 15 kg.
Jak wygląda beagle?
Rasa beagle to psy średniej wielkości. Silny grzbiet z szeroką klatką piersiową kończy się wysoko osadzonym szablastym ogonem. Uwagę przyciąga duża, ale proporcjonalna głowa osadzona na muskularnej i szerokiej szyi. Wiszące uszy pies ma nisko i są one zaokrąglone na końcach. Wizerunku dopełniają duże brązowe oczy w ciemnej oprawie.
Jaki charakter mają beagle?
Psy rasy beagle te są bardzo towarzyskie. Od zarania swoich dziejów te czworonogi polowały w sforze, dlatego uwielbiają towarzystwo swojej rodziny i nie najlepiej znoszą samotność. Bardzo chętnie spędzają czas w towarzystwie opiekuna, towarzysząc mu we wszelkich aktywnościach. Nie są może szalenie czułe, jednak nie odrzucają umiarkowanych pieszczot. Takie opinie o beagle’u są dość powszechne.
Jaki temperament mają psy rasy beagle?
Tak jak wszystkie psy łowcze, psy rasy beagle uwielbiają ruch i chętnie biorą udział w różnych zabawach i długich spacerach. Duży temperament sprawia, że potrzebują zajęcia i dosyć szybko się nudzą. Beagle to psy, które trzeba odpowiednio motywować i cały czas zapewniać im nowe wyzwania. Musisz wziąć to pod uwagę, gdy zastanawiasz się, jak trenować takiego zwierzaka.
Cechy idealnego właściciela dla beagle
Pies rasy beagle to zdecydowanie nie jest pies dla pedanta. Przez cały rok gubi mnóstwo sierści, która jest stosunkowo trudna do usunięcia. Dodatkowo te zwierzaki mają dosyć specyficzny zapach, typowy dla psów łowczych.
Rasa beagle słynie z niepokornego charakteru – to najkrótsza charakterystyka tych psiaków. Nie oznacza to jednak, że nie da się nauczyć ich posłuszeństwa! Dla profesjonalnych szkoleniowców to właśnie charakter tej rasy psa, połączony z dużą inteligencją, daje bardzo wiele możliwości skutecznej pracy. Nie bój się współpracować z profesjonalistami i zdecyduj się na szkolenie jak najszybciej. Oczywiście jeżeli masz doświadczenie w pracy z psem, to z pewnością poradzisz sobie samodzielnie. Na pewno jednak charakterystyka beagle może (być może i słusznie!) odstraszy niedoświadczonych psiarzy.
Beagle – poziom aktywności i potrzeby ćwiczeń
Psy te podlegają próbom pracy, dlatego beagle dobrze współpracuje z człowiekiem. Jako pies myśliwski ma jednak silny instynkt łowiecki i jest prawdziwym mistrzem ucieczek. W szkoleniu trzeba położyć duży nacisk na przywołanie. Beagle to rasa, w przypadku której nie masz stuprocentowej pewności. Tak jak w przypadku wszystkich psów ras do polowań, nigdy nie możemy mieć stuprocentowej pewności, że wróci na zawołanie. Dlatego na spacerach, szczególnie w lesie, powinien on chodzić na smyczy (najlepiej sprawdzi się długa linka).
Węch beagle’a warto wykorzystać w aktywnościach takich jak detekcja zapachów, nosework czy tropienie użytkowe. Pupil bardzo dobrze odnajdzie się w tych czynnościach i spożytkuje w nich swoją energię.
Beagle – interakcja z ludźmi i innymi zwierzętami
Pies ten dla dzieci nie będzie może idealny, ale jeśli odpowiednio się o niego zadba i upilnuje, także młodsi domownicy go polubią. To jak najbardziej pies rodzinny.
Dobrze dogaduje się z innymi psami. To pies stworzony do życia w sforze. Ma przyjazne usposobienie, dlatego nadaje się do domu z dziećmi, chociaż nie należy wówczas psa pozostawiać z maluchami bez kontroli. Jego entuzjazm w okazywaniu uczuć swojemu właścicielowi bywa niewspółmierny do rozmiaru.
Rasa świetnie sprawdzi się jednak w rodzinach, które są w stanie zapewnić beagle’om poziom aktywności dostosowany do ich potrzeb. Jest to pełnej krwi pies łowczy, który ma mnóstwo energii i wprost uwielbia odkrywać nowe miejsca.
Jakie są metody treningowe dopasowane do beagle’a?
Pies ten słynie z dosyć upartego charakteru – taka charakterystyka beagle jest zdecydowanie najkrótsza, ale i najtrafniejsza. Do pracy musi być dobrze zmotywowany i powinien być wychowywany w sposób konsekwentny. Już ze szczeniakiem można zapisać się na profesjonalne szkolenia u dobrego specjalisty. Ważna jest także socjalizacja psiaka.
Warto przy tym zaznaczyć, że jest to psiak, który umiejętność uciekania opanował do perfekcji. Nie warto ryzykować spuszczania go ze smyczy w lesie, gdzie może szybko się oddalić. Jeżeli złapie trop i ruszy w pogoń, nawet pozornie dobrze opanowane przywołanie nie będzie w stanie go zawrócić. Beagle powinien także chodzić na smyczy w mieście, gdzie również grozi mu wiele niebezpieczeństw. Niestety, silny instynkt łowczy może być poważnym problemem w połączeniu z niezależnym charakterem beagle’a.
Jak dbać o zdrowie beagle’a?
Opieka nad zdrowiem beagle’a wymaga uwagi i zaangażowania, by zapewnić mu długie i szczęśliwe życie. Kluczowym aspektem jest zbilansowana dieta dostosowana do jego wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia. Regularne ćwiczenia są niezbędne, by utrzymać beagle’a w dobrej kondycji fizycznej i zapobiegać nadwadze, co jest szczególnie ważne dla tej rasy. Ważna jest również dbałość o zdrowie psychiczne psa, zapewnienie mu odpowiedniej ilości zabawy i interakcji.
Jakie są najczęściej występujące choroby u beagle’a?
Najczęstsze choroby rasy beagle (choć występujące sporadycznie) to:
- dysplazja stawów biodrowych;
- problemy z oczami, takie jak dysplazja siatkówki czy wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki;
- zapalenie opon mózgowych i tętnic (SRMA);
- padaczka.
Psy mogą mieć skłonność do zapalenia ucha, ze względu na jego budowę. Należy regularnie sprawdzać stan uszu, czyścić je i osuszać w razie potrzeby (np. po kąpieli).
Miejsce, z którego weźmiemy psa, warto wybierać rozsądnie. Dobra hodowla krzyżuje tylko zwierzęta zdrowe, u których wyeliminowano predyspozycje do chorób genetycznych. Niestety najczęstsze choroby rasy beagle mogą zdarzyć się w każdym przypadku.
Dieta i żywienie – jak dopasować do beagle’a?
Beagle to pies o bardzo dużym apetycie, dlatego jego dieta powinna być dobrze zbilansowana. Spuszczony z oka szybko posili się wszystkim, co choćby odrobinę przypomina jedzenie. Skutkuje to niestety poważną tendencją do tycia, a w efekcie – nadwagą. Warto zainwestować w dobrej jakości karmę, która dostarczy temu psu wszystkich potrzebnych wartości odżywczych.
Jak pielęgnować psy rasy beagle?
Pielęgnacja psów krótkowłosych nie jest szczególnie trudnym zadaniem. Krótka dwuwarstwowa sierść ma dosyć gęsty podszerstek, który trzeba regularnie wyczesać. W teorii linieje dwa razy w roku – okresem wymiany szaty jest wiosna i jesień. Praktyka jednak pokazuje, że psy tej rasy gubią włosie dosyć intensywnie przez cały rok.
Włosy tych psów są krótkie, ale ostre, dlatego wbijają się w dywany i tapicerowane meble. Regularne szczotkowanie zmniejsza ich ilość, jeśli jednak spodziewasz się, że z linieniem można sobie całkowicie poradzić, to w praktyce nie ma na to szans.
Wprowadzenie szczeniaka rasy beagle do nowego domu
Wprowadzenie szczeniaka rasy beagle do nowego domu to ekscytujący moment zarówno dla zwierzęcia, jak i jego właściciela. Jest to okres pełen nowych doświadczeń i adaptacji. Kluczowe jest stworzenie bezpiecznego i komfortowego środowiska, które pomoże szczeniakowi poczuć się jak w domu. Zaleca się przygotowanie dedykowanego miejsca dla szczeniaka, gdzie będzie mógł odpoczywać i czuć się bezpiecznie. Ważne jest również zapewnienie stałego dostępu do świeżej wody i zdrowej karmy.
W pierwszych dniach należy stopniowo zapoznawać szczeniaka z nowym otoczeniem, jego mieszkańcami oraz ustalać rutynę dnia, która pomoże mu się zorientować i przystosować.
Historia i pochodzenie rasy beagle
Historia rasy beagle sięga średniowiecza. Nie ma jednak pewności co do tego, skąd przybyły te psy. Według jednej teorii ich korzenie sięgają starożytnej Grecji, a na Wyspy Brytyjskie trafiły razem z rzymskimi legionami. Inna z kolei głosi, że jego przodkowie dotarli do swojej ojczyzny razem z Normanami. Ówczesne psy gończe były dużo mniejsze od współczesnych, ponieważ musiały mieścić się w jukach mocowanych do siodeł.
Pochodzenie i rozwój rasy beagle
Czego nie wiesz o rasie beagle? Na terenach dzisiejszej Wielkiej Brytanii rasa ta cieszyła się olbrzymią popularnością przez wieki. Na początku były to przede wszystkim psy użytkowe. Ze względu na to, że świetnie polowały, trzymano je w dużych sforach. Z czasem jednak trafiły także na kanapy w bogatych dworach. Ceniono je zarówno jako psy do towarzystwa, jak i skutecznych myśliwych.
Psy tej rasy wzbudziły zainteresowanie kynologów w XIX wieku. Angielski Beagle Club powstał w 1890 roku. Przez kolejnych 5 lat pracowano nad stworzeniem jednolitego wzorca, ponieważ psy prezentowane na wystawach różniły się od siebie praktycznie wszystkim, od wielkości po szatę. Ostateczny wzorzec udało się zatwierdzić w 1895 roku, co zapoczątkowało historię beagle’a, którą znamy do dziś.
Obecność rasy beagle w Polsce
Pierwsze polskie hodowle tych psów pojawiły się w latach 90. Psy te były sprowadzane do naszego kraju już dwie dekady wcześniej, jednak wyłącznie w celach eksperymentalnych. Obecnie są dosyć popularną w Polsce rasą. Funkcjonuje u nas wielu hodowców beagle’a, także takich, które cenione są na całym świecie. Rasa niepoprawnie nazywana jest również „bigiel” albo „bigle”. Niestety właściciele często nie zdają sobie sprawy z charakteru beagle’a i problemów, które mogą się z tym wiązać.
Ciekawe fakty i rekordy rasy beagle
Czego nie wiesz o rasie beagle, a co rzuca nowe światło na tę ciekawą rasę?
- Nazwa rasy pochodzi najpewniej od starofrancuskiego słowa „beeguele”, które w wolnym tłumaczeniu oznacza „rozdarte gardło”. Nietrudno w to uwierzyć, ponieważ szczekające beagle, szczególnie w grupie, robią naprawdę duże wrażenie. W Wielkiej Brytanii czasami nazywa się je śpiewającymi psami. Istnieje również teoria mówiąca o tym, że nazwa rasy pochodzi od celtyckiego „beag”, oznaczającego „mały”.
- Przez jakiś czas równolegle funkcjonowały dwie odmiany beagle’a – standardowy oraz pochodząca od niewielkich psów gończych miniaturka. Były ponoć tak drobne, że można je było nosić w kieszeniach kurtek myśliwskich. Obecnie ta druga rasa już nie istnieje. Co ciekawe, jej ogromną miłośniczką była królowa Elżbieta I, która miała na swoim dworze dużą grupę takich pupili. Beagle miniaturka nazywany był „Elisabeth beagle”, właśnie od imienia tej królowej. Ze względu na trudności hodowlane miniaturowa odmiana wyginęła jednak w latach 30. XX wieku.
Znane osobistości i historie związane z rasą beagle
Beagle to rasa dosłownie królewska! Oprócz wspomnianej już Elżbiety I w posiadaniu psów tej rasy byli także Henryk VIII, Wilhelm III czy Jerzy IV. Dopiero znacznie później psy trafiły do mniej zamożnej części społeczeństwa.
Jaką rolę odgrywają psy rasy beagle w pracy i służbie?
Beagle’e, dzięki wyjątkowemu węchowi i przyjaznemu usposobieniu, są często wybierane jako psy do wykrywania zapachów w portach lotniczych, na granicach i w innych miejscach kontroli bezpieczeństwa. Ich zdolność do identyfikowania konkretnych zapachów sprawia, że są nieocenionymi pomocnikami w wykrywaniu zakazanych substancji. Beagle’e są także wykorzystywane w służbach ratowniczych, pomagając w poszukiwaniach osób zaginionych dzięki swoim umiejętnościom tropienia. W dodatku ich wrodzona łagodność i pozytywne nastawienie sprawiają, że są doskonałymi psami terapeutycznymi.
Najczęściej zadawane pytania
Ile kosztuje pies rasy beagle?
Ile kosztuje beagle? Cena psa zakupionego od hodowcy FCI waha się od 2,5 do 5 tysięcy złotych, zależnie od pochodzenia i renomy hodowcy. Psy z linii polujących często są droższe niż te towarzyskie. Ważne jest, by sprawdzić, czy psy posiadają rodowody FCI, gwarantujące ich pochodzenie i zdrowie. Niska cena beagle’a powinna wzbudzić Twoje podejrzenia!
Jak długo żyją psy rasy beagle?
Jaka jest długość życia beagle’a? Psy rasy beagle, podobnie jak inne rasy łowcze, odznaczają się odpornością i stosunkowo dobrym zdrowiem. Charakterystyczna dla nich wytrzymałość pozwala wielu osobnikom żyć w dobrym stanie zdrowia nawet do 16 lat. Ta długowieczność jest wynikiem ich skłonności do aktywnego trybu życia, co przyczynia się do dobrej kondycji fizycznej i psychicznej. To wszystko przekłada się na to, ile lat żyje beagle.
Czy rasa beagle jest łatwa do szkolenia?
Beagle, rasa znana z inteligencji i samodzielności, może stanowić pewne wyzwanie w szkoleniu, głównie ze względu na silny instynkt łowiecki i skłonność do niezależności. Jednak z odpowiednim podejściem i konsekwencją beagle’e są w stanie szybko przyswajać nowe komendy i zachowania. Jak trenować psa rasy beagle? Ważne jest, by szkolenie było oparte na pozytywnych metodach wzmacniania, z uwzględnieniem naturalnych predyspozycji rasy do pracy węchowej. Ich ciekawość i zamiłowanie do zabaw czyni z nich entuzjastycznych uczniów, szczególnie gdy szkolenie jest połączone z grą i nagrodami.
Czy beagle jest odpowiedni dla osób mieszkających w mieszkaniu?
Beagle w mieszkaniu? Wbrew pozorom może on mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w małym mieszkaniu! Uwaga poświęcona mu ze strony opiekuna i aktywność na spacerach na pewno go zadowolą. W domu powinien głównie odpoczywać. Pamiętaj jednak, że „wybieganie się” po wielkim ogrodzie nie spełni potrzeb psa. Musisz zapewnić mu naprawdę solidną dawkę ruchu, bo bez niej beagle żyjący w małym mieszkaniu będzie się czuł nieszczęśliwy, co może skutkować zachowaniami destrukcyjnymi!
Bibliografia
Wzorzec FCI nr 161 /27.01.2011/GB, https://www.zkwp.pl/wzorce/161.pdf, wersja polska luty 2011, data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010.
